نوشته شده در دیدگاه‌تان را بنویسید

عوامل لق شدن دندان در بزرگسالی

لق شدن دندان در کودکان اغلب نشان دهنده رشد و زندگی سالم آن کودک است. با این حال، هنگامی که فرد به سن نوجوانی و بزرگسالی می‌رسد، لق شدن دندان دیگر یک اتفاق عادی نیست. و اگر در سنین بزرگسالی لق شدن دندان‌ها دیده شود می‌تواند نگران کننده باشد. لازم است ذکر شود برخی عوامل لق شدن دندان در بزرگسالی بی‌ضرر می‌باشد و برخی دیگر برای نجات دندان، برداشتن آن یا جایگزینی آن با ایمپلنت و بریج نیاز به مراقبت یک متخصص دندانپزشک دارد. در این مقاله سعی شده تا به توضیح گزینه‌های درمانی برای لق شدن دندان و اطلاعاتی در مورد علل احتمالی و راه‌های پیشگیری از لق شدن دندان بپردازیم.

گزینه‌های درمانی برای لق شدن دندان:

به‌طور کلی طیف وسیعی از درمان می‌تواند جهت درمان لق شدن دندان کمک کند، اما بهترین گزینه ی درمان بستگی به دلیل لق شدن دندان دارد. که برخی از این درمان‌ها به شرح زیر است:

  • جرم‌گیری و پلانینگ ریشه: این یک نوع روش تمیز کردن عمیق است که می‌تواند بیماری لثه را درمان و به معکوس کردن آن کمک کند.
  • داروها یا دهان شویه‌ها: اینها می‌توانند به درمان لثه‌های عفونی کمک کرده و با باکتری‌های موجود در دهان مبارزه کنند.
  • جراحی: هدف از جراحی برداشتن بافت ملتهب لثه و استخوان آسیب دیده در اثر بیماری لثه می‌باشد.
  • پیوندهای استخوانی: این پیوندها می‌توانند به بازسازی استخوان از دست رفته در اثر بیماری لثه کمک کنند.
  • پیوند بافت نرم: که به عنوان پیوند لثه نیز شناخته می‌شود، می‌تواند به افراد دارای بیماری لثه به جهت از دست ندادن دندان کمک کند.
  • وسایل دندانپزشکی مانند بایت اسپلینت‌ها: این وسایل می‌توانند آسیب ناشی از ساییدن را کاهش دهند و ممکن است به بهبودی دهان بعد از جراحی دندان کمک کنند.

اگر در سنین بزرگسالی دندان لق بیفتد، دندانپزشک ممکن است بریج یا ایمپلنت دندان را پیشنهاد کند. بریج دندان نوعی روکش است که روی دندان‌های دو طرف دندان از دست رفته قرار می‌گیرد. نتیجه یک پل بین دو دندان سالم است که توسط یک دندان مصنوعی در محل دندان گم شده به هم متصل می‌شود.

ایمپلنت دندان شامل یک دندان مصنوعی و ریشه است که به استخوان فک متصل می‌شود. اگرچه این گزینه‌ها مؤثر هستند، اما درمان علت اصلی از دست دادن دندان و انجام هر گونه اقدام دیگری که برای جلوگیری از آسیب بیشتر لازم باشد ضروری است.

عوامل لق شدن دندان در بزرگسالی:

عوامل زیر اغلب باعث لق شدن یک یا چند دندان می‌شوند:

بیماری لثه:

 بیماری لثه که همچنین به عنوان پریودنتیت شناخته می‌شود، شامل التهاب و عفونت لثه می‌باشد که ممکن است به دلیل عادات بهداشتی ضعیف دندان اتفاق بیفتد. حدود 40 درصد از افراد بیماری لثه را تجربه می‌کنند و حدود 70 درصد از دست دادن دندان‌ها به دلیل این عارضه اتفاق می‌افتد.

زمانی که مسواک زدن و نخ دندان کشیدن پلاک‌ها را از بین نبرند، بیماری لثه ممکن است ایجاد شود. پلاک حاوی باکتری است. به دندان‌ها می‌چسبد و با گذشت زمان سفت می‌شود و تا زمانی که فقط یک دندان‌پزشک آن را از بین ببرد در آنجا باقی می‌ماند. پلاک سفت شده یا تارتار باعث جدا شدن لثه از دندان‌ها می‌شود و شکاف‌هایی ایجاد می‌کند که ممکن است عفونی شوند.

با گذشت زمان، این فرایند می‌تواند استخوان و بافت نگهدارنده دندان‌ها را تجزیه کند و باعث لق شدن دندان‌ها شود. سایر علائم بیماری لثه عبارتند از:

  • لثه‌های حساس، قرمز، دردناک یا متورم
  • لثه‌هایی که در حین مسواک زدن خونریزی می‌کنند
  • تحلیل رفتن لثه
  • تغییر در نحوه قرار گرفتن دندان‌ها با هم

هر فردی که متوجه علائم بیماری لثه می‌شود باید در اسرع وقت به دندانپزشک مراجعه کند. تشخیص و درمان به موقع می‌تواند از افتادن دندان جلوگیری کند.

بارداری:

افزایش سطح استروژن و پروژسترون در دوران بارداری می‌تواند بر استخوان‌ها و بافت‌های دهان تأثیر بگذارد. داشتن تعداد بیشتری از این هورمون‌ها می‌تواند پریودنتیوم را تغییر دهد، که مجموعه ای از استخوان‌ها و رباط‌هایی است که از دندان‌ها حمایت می‌کنند و آنها را در جای خود نگه می‌دارند. هنگامی که پریودنتیم تحت تأثیر قرار می‌گیرد، یک یا چند دندان ممکن است احساس لق شدن داشته باشند.

به‌طور کلی تغییرات در این قسمت از بدن معمولاً پس از بارداری برطرف می‌شود و جای نگرانی نیست. با این حال، هرکسی که در دوران بارداری درد یا لق شدن دندان‌ها را تجربه می‌کند باید با دندانپزشک تماس بگیرد تا بیماری لثه و سایر مشکلات سلامت دهان را رد کند. لازم است ذکر شود طبق گفته انجمن دندانپزشکی آمریکا و کنگره متخصصان زنان و زایمان آمریکا، انجام معاینات، تمیز کردن و اشعه ایکس دندان برای افراد باردار بی خطر است. در واقع، به دلیل ارتباط احتمالی بین بیماری لثه و زایمان زودرس، افراد باردار باید به‌طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنند.

آسیب به دندان:

دندان‌های سالم قوی هستند، اما صدمه ناشی از ضربه به صورت یا تصادف وسیله نقلیه و … می‌تواند به دندان‌ها و بافت اطراف آسیب برساند که نتیجه آن ممکن است لق شدن دندان در بزرگسالان را به دنبال داشته باشد. همچنین، فشردن دندان‌ها در مواقع استرس یا ساییدن آنها در شب می‌تواند بافت‌ها را فرسوده و دندان‌ها را شل کند. بسیاری از مردم از عادات فشردن یا ساییدن دندان‌هایشان تا زمانی که منجر به درد فک شود بی اطلاع هستند. دندانپزشک ممکن است بتواند مشکل را قبل از آسیب دائمی دندان‌ها تشخیص دهد.

هر کسی که مشکوک است ضربه ای به دندان‌هایش آسیب زده‌است، باید در اسرع وقت به دندانپزشک مراجعه کند. به عنوان مثال صدمات ورزشی، تصادفات و زمین‌خوردن می‌تواند باعث آسیب به دندان شود.

پوکی استخوان:

پوکی استخوان عارضه‌ای است که باعث ضعیف شدن استخوان‌ها و متخلخل شدن آن‌ها می‌شود. در نتیجه، حتی ضربه‌های جزئی نیز می‌تواند منجر به شکستگی استخوان شود. اگرچه پوکی استخوان معمولاً ستون فقرات، لگن و مچ دست را درگیر می‌کند، اما می‌تواند به استخوان‌های فک که از دندان‌ها حمایت می‌کنند نیز آسیب برساند. اگر استخوان‌های فک تراکم کمتری داشته باشند، ممکن است دندان‌ها لق شده و بیفتند.

مؤسسه ملی بهداشت (NIH) همچنین ارتباط احتمالی بین از دست دادن استخوان و افزایش خطر بیماری لثه را گزارش می‌دهد.

برخی از داروهایی که پوکی استخوان را درمان می‌کنند، می‌توانند باعث مشکلات سلامتی دندان شوند، در موارد نادر، داروهایی به نام بیس فسفونات‌ها که به درمان از دست دادن استخوان کمک می‌کنند می‌توانند منجر به لق شدن دندان‌ها شوند که این بیماری به عنوان استتئونکروز فک شناخته می‌شود. تروما و روش‌های جراحی مانند کشیدن دندان نیز می‌تواند باعث پوکی استخوان شود.

حال فردی که دچار این بیماری شده‌است باید در مورد داروهای پوکی استخوان و عوارض جانبی خود با پزشک مشورت کند. آنها همچنین باید به‌طور مرتب در مورد نیازهای دندانی خود با دندانپزشک صحبت کنند. ممکن است دندانپزشکان جراحی تهاجمی را توصیه نکنند. با این حال، اقدامات دندانپزشکی جزئی ممکن است مفید باشد.

جمع‌بندی :

در این مقاله متوجه شدیم که لق شدن دندان در بزرگسالی ممگن است هشدار دهنده باشد. عوامل لق شدن دندان در بزرگسالی می‌تواند ناشی از ضربه یا آسیب به دندان باشد و یا نشان دهنده ی بیماری‌های زمینه ای همچون بیماری لثه و پوکی استخوان و همین‌طور متوجه شدیم که گاهی ممکن است بر اثر بارداری نیز دندان‌ها لق شود. درمان لق شدن دندان به علت آن بستگی دارد. فرد باید مطمئن شود که روش‌های بهداشت دهان و دندان مؤثری دارد و به‌طور مرتب برای معاینه به دندانپزشک مراجعه می‌کند.

نوشته شده در دیدگاه‌تان را بنویسید

علل خونریزی لثه هنگام مسواک زدن

خونریزی لثه شایع‌ترین علامت بیماری لثه است. اما همچنین می‌تواند به مشکلات سلامتی دیگری نیز اشاره کند. خونریزی گاه به گاه از لثه‌ها می‌تواند ناشی از مسواک زدن بیش از حد شدید دندان‌ها یا استفاده از پروتزهایی باشد که به درستی روی آنها قرار نمی‌گیرند. خونریزی مکرر لثه همچنین می‌تواند نشان دهنده بیماری‌های جدی تر باشد، از جمله :

  • پریودنتیت (شکل پیشرفته بیماری لثه)
  • لوسمی (سرطان خون)
  • کمبود ویتامین
  • کمبود سلول‌های لخته کننده (پلاکت‌ها)

شرایط دندانی که می‌تواند باعث خونریزی لثه شود :

مسائل مربوط به مراقبت از دندان علت اصلی خونریزی لثه است. ژنژیویت (التهاب لثه) و پریودنتیت لثه‌های شما را حساس و مستعد خونریزی می‌کند.

التهاب لثه:

اکثر مردم زمانی که پلاک برای مدت طولانی روی خطوط لثه باقی می‌ماند، دچار التهاب لثه می‌شوند. پلاک به ذرات و باکتری‌هایی اشاره دارد که به دندان شما می‌چسبند. مسواک زدن پلاک‌ها را از بین می‌برد و از ایجاد حفره (پوسیدگی دندان) جلوگیری می‌کند. اما اگر به درستی مسواک نزنید و نخ دندان نکشید، ممکن است پلاک روی خط لثه شما باقی بماند. اگر پلاک‌ها برداشته نشود، می‌توانند به جرم دندان سخت شوند که خونریزی را افزایش می‌دهد. تجمع پلاک در نزدیکی لثه‌ها نیز می‌تواند باعث التهاب لثه شود.

علائم التهاب لثه عبارتند از:

  • لثه‌های پف کرده
  • درد در دهان و اطراف لثه‌ها
  • خونریزی لثه‌ها

پريودنتيت :

بیماری پریودنتال (پریودنتیت) ممکن است زمانی رخ دهد که التهاب لثه پیشرفته شود. بیماری پریودنتال عفونت لثه، استخوان فک و بافت‌های حمایتی است که دندان‌ها و لثه‌ها را به هم متصل می‌کنند. پریودنتیت می‌تواند باعث لق شدن یا افتادن دندان‌ها شود.

کمبود ویتامین‌ها

از دیگر علل خونریزی لثه هنگام مسواک زدن می‌توان به گمبود ویتامین‌ها اشاره کرد. کمبود ویتامین C و ویتامین K نیز می‌تواند باعث خونریزی راحت لثه‌ها شود. اگر خونریزی لثه دارید که ناشی از مراقبت نامناسب از دندان نیست، از پزشک خود بخواهید سطح ویتامین C و K شما را بررسی کند. همچنین، از رژیم غذایی حاوی هر دو ماده مغذی پیروی کنید تا مطمئن شوید ویتامین‌های مورد نیاز برای سالم ماندن را دریافت می‌کنید.

هموفیلی یا بیماری فون ویلبرند:

اگر هنگام بریدگی کوچک یا انجام کار دندانپزشکی خونریزی لثه یا خونریزی شدید دارید، ممکن است نشانه اختلالی مانند هموفیلی یا بیماری فون ویلبراند باشد. با این شرایط، خون شما به درستی لخته نمی‌شود، بنابراین ممکن است خونریزی لثه داشته باشید.

اسکوروی ( Scurvy ) :

 این یک بیماری نادر است، اما کمبود شدید ویتامین C در بدن شما می‌تواند منجر به اسکوربوت شود، کخ نوعی بیماری مربوط به تغذیه نامناسب است. این بیماری می‌تواند شما را ضعیف کند، باعث کم خونی شود و منجر به خونریزی زیاد لثه گردد. خونریزی لثه یکی از علائم معمول اسکوربوت است.

ترومبوسيتوپنی ( Thrombocytopenia ) :

اگر هنگام مسواک زدن لثه‌هایتان خونریزی کند و به خودی خود متوقف نشود، ممکن است لثه‌هایتان تحریک شده یا دچار ترومبوسیتوپنی شده باشید. اگر این عارضه را دارید، ممکن است بدن شما پلاکت کافی برای تشکیل لخته خون نداشته باشد که این می‌تواند منجر به خونریزی بیش از حد در قسمت‌های مختلف بدن از جمله لثه شود.

دیگر دلایل خونریزی لثه به هنگام مسواک زدن :

افرادی که از دندان مصنوعی استفاده می‌کنند نیز ممکن است گاهی اوقات دچار خونریزی لثه شوند. زمانی که پروتزها خیلی سفت قرار می‌گیرند، این احتمال بیشتر است. اگر دندان مصنوعی یا سایر وسایل دهان باعث خونریزی لثه شما می‌شود، با دندانپزشک یا ارتودنتیست خود صحبت کنید. آنها ممکن است نیاز به برداشت‌های جدید برای جلوگیری از خونریزی لثه باشد. بارداری معمولاً باعث خونریزی لثه می‌شود. تغییرات هورمونی که در دوران بارداری رخ می‌دهد می‌تواند باعث حساس شدن لثه‌ها و در نتیجه خونریزی شود.

اختلالات خونریزی مانند هموفیلی و سرطان خون نیز می‌تواند خطر خونریزی لثه را افزایش دهد. اگر از داروهای رقیق کننده خون استفاده کنید، ممکن است لثه‌های شما بیشتر خونریزی کند. داروهای این دسته شامل وارفارین، آسپرین و هپارین است.

درمان خونریزی لثه:

بهداشت خوب دندان اولین گام برای کنترل خونریزی لثه است. برای تمیز کردن حرفه ای دو بار در سال به دندانپزشک خود مراجعه کنید. دندانپزشک شما به شما اطلاع می‌دهد که آیا دچار التهاب لثه هستید و نحوه صحیح مسواک زدن دندان‌ها را به شما آموزش می‌دهد. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن صحیح می‌تواند پلاک را از خط لثه شما پاک کند و خطر ابتلا به بیماری پریودنتال را کاهش دهد.

همچنین ممکن است دندانپزشک شما نحوه استفاده از دهانشویه ضد عفونی کننده را برای به حداقل رساندن پلاک ایجاد شده در دهان به شما نشان دهد. و شستشوی آب نمک گرم می‌تواند به تسکین لثه‌های متورم که به راحتی خونریزی می‌کنند کمک کند. لازم است بدانید برای جلوگیری از خونریزی لثه بهتر است تا از یک مسواک نرم استفاده کنید. چرا که وقتی لثه‌های شما ملتهب است اگر موهای بر روی مسواک سخت باشد خونریزی و التهاب را تشدید می‌کند. همچنین می‌توانید از مسواک برقی استفاده کنید. سر مسواک‌های مخصوص طراحی شده روی این مسواک‌ها به شما کمک می‌کند خط لثه خود را راحت تر از مسواک دستی تمیز کنید.

جمع‌بندی :

در حالی که خونریزی لثه شایع‌ترین علامت مشکلات دندانی است، ممکن است مسائل دیگری علت آن باشد. بهتر است تا هر چند مدت یک قرار ملاقات با دندانپزشک خود داشته باشد و به‌طور مرتب لثه‌های خود را چک کنید.

با تشکر از شما که وقت ارزشمندتان را در اختیار ما گذاشتید و به مطالعه این مقاله پرداختید.

نوشته شده در دیدگاه‌تان را بنویسید

چرا به پیوند لثه نیاز پیدا می‌کنیم؟

اگر لثه‌های شما در حال عقب‌نشینی هستند، ممکن است دندانپزشک پیوند لثه را توصیه کند. فرورفتگی لثه، ریشه دندان‌های شما را آشکار می‌کند. این می‌تواند سبب شود تا سطح ریشه دندان شما بیشتر در معرض پوسیدگی قرار گیرد و همچنین حساسیت و مستعد ساییدگی بیشتری داشته باشد. پیوند لثه که به عنوان gingival graft نیز شناخته می‌شود، می‌تواند لثه‌ها را اصلاح کند. دندانپزشک شما ممکن است شما را برای انجام این عمل جراحی ساده به پریودنتیست یا متخصص لثه ارجاع دهد.

در پیوند لثه، پریودنتیست یا متخصص لثه شما ابتدا یک تکه بافت را از سقف دهان یا از بافت سالم مجاور جدا می‌کند. سپس آن را به ناحیه ای که لثه‌های شما فرسوده شده‌است وصل می‌کنند. این روش نسبتاً سریع است و شما می‌توانید به محض انجام آن، محل بیمارستان یا درمانگاه را ترک کنید.

با ادامه مقاله همراه باشید تا به شما چگونگی عمل و نکاتی که باید برای بهبودی رعایت کنید را توضیج دهیم.

چگونه برای پیوند لثه آماده شویم؟

سه نوع پیوند لثه وجود دارد:

  • پیوند آزاد لثه
  • پیوند بافت همبند
  • پیوند پدیکول ( جانبی )

قبل از عمل پیوند لثه پریودنتیست این گزینه‌ها را با شما در میان می‌گذارد و بر اساس نیازهای فردی شما توصیه‌های خود را ارائه می‌دهد. هنگامی که تصمیم به انجام هر یک از اینها گرفتید لازم است بدانید، مجبور نیستید تا رژیم غذایی خود را تغییر دهید بلکه فقط نیاز است تا در روز انجام پیوند لثه حضور داسته باشید تا پریودنتیست این عمل را برای شما به خوبی انجام دهند. لازم است بدانید به دلیل اینکه بعد از عمل به شما داروهایی مسکن داده می‌شود بهتر است رانندگی نکنید و حتماً با یک همراه از محل خارج شوید.

در طول عمل چه انتظاری می‌توان داشت؟

وقتی که به محل انجام عمل رسیدید پزشکان و پرستاران شما را به اتاق عمل همراهی می‌کنند. لازم است بدانید که برای انجام پیوند لثه از بی‌حسی موضعی برای بی‌حس کردن ناحیه ای که قرار است پیوند انجام گیرد استفاده می‌شود. در موارد نادر، پریودنتیست شما ممکن است به شما اجازه بیهوشی عمومی بدهد تا بتوانید در حین عمل بیهوش شوید. این معمولاً به دلیل خطراتی که با بیهوشی عمومی همراه است، توصیه نمی‌شود.

بسته به نیاز فردی شما، پریودنتیست یکی از موارد زیر را انجام می‌دهد:

پیوند آزاد لثه:

پریودنتیست شما یک تکه کوچک از بافت سقف دهان شما را برمی‌دارد و آن را به ناحیه ای که به بافت لثه نیاز دارد بخیه می‌زند. اگر لثه‌های شما نازک هستند و برای جلوگیری از رکود بیشتر نیاز به بافت اضافی دارند، احتمالاً این نوع پیوند را دریافت خواهید کرد.

پیوند بافت همبند:

به‌طور کلی این روش، رایج‌ترین نوع پیوند لثه شناخته می‌شود. در این نوع از عمل پریودنتیست شما فلپ کوچکی را در سقف دهان شما باز می‌کند و یک تکه بافت همبند را از زیر لایه بالایی بافت برمی‌دارد و آنها این بافت را به ناحیه ای که نیاز به بافت لثه دارد بخیه می‌زنند.

پیوند پدیکول:

پریودنتیست شما یک فلپ بافتی از ناحیه ای درست در کنار فرورفتگی لثه ایجاد کرده و از فلپ برای پوشاندن ناحیه بافت لثه در حال عقب‌نشینی استفاده می‌کند. در این روش، بافت لثه به جای برداشته شدن از قسمت دیگری از دهان، با بافت موضعی روی فرورفتگی منتقل می‌شود. این نوع پیوند معمولاً موفق‌ترین نوع پیوند لثه می‌باشد زیرا جریان خون را در هیچ بخشی از دهان شما قطع نمی‌کند. برای انجام این کار، به مقدار زیادی بافت لثه در نواحی اطراف فرورفتگی لثه خود نیاز دارید.

لازم است ذکر شود، این روش تایم زیادی را از شما نمی‌گیرد و پس از اینکه پریودنتیست شما بخیه زدن را تمام کند احتمالاً از شما بخواهد تا دهان خود را با دهانشویه ضد باکتریایی بشویید.

دوزان نقاهت بعد از پیوند لثه :

مدت کوتاهی پس از انجام عمل می‌توانید به خانه بروید. پریودنتیست شما ممکن است از شما بخواهد که یک یا دو ساعت منتظر بمانید، اگر بخواهد شما را مشاهده کند تا مطمئن شود مشکلی در پیوند وجود ندارد. در طول یک یا دو هفته اول بهبودی، سعی کنید غذاهای نرم و سرد بخورید تا مطمئن شوید که به پیوند آسیب نرسانید. شما نباید غذاهای سفت یا داغی که می‌توانند باعث سوزاندن یا تحریک پیوند شوند، مصرف کنید. غذاهای خوب برای دوره نقاهت شامل موارد زیر است:

  • تخم مرغ مخصوصاً آب‌پز شده
  • ماست
  • سبزیجاتی که پخته شده تا نرم شوند
  • پنیر
  • بستنی
  • مواد غذایی ژلاتینی

پریودنتیست شما احتمالاً توصیه می‌کند که برای چند هفته از دهانشویه ضد میکروبی برای جلوگیری از عفونت، تجمع پلاک روی دندان‌ها یا مشکلات پیوند استفاده کنید. بهتر است تا زمانی که پزشکتان احازه مسواک و نخ دندان در ناحیه پیوند خورده را نداده‌است این کار را انجام ندهید. مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن قبل از بهبود ناحیه می‌تواند زخم را باز کند یا باعث عفونت شود. اگر با هر گونه درد یا ناراحتی دست و پنجه نرم می‌کنید، داروهای مسکن بدون نسخه مانند ناپروکسن (Aleve) ممکن است دردتان را کمتر کند.

در دوران نقاهت تا زمانی که پزشکتان به شما بگوید که انجام آنها خوب است، ورزش و یا فعالیت‌های شدید انجام ندهید.

آیا پیوند لثه عوارض دارد؟

به‌طور کلی عوارض پیوند لثه نادر است به عنوان مثال ممکن است در ناحیه عمل عفونت ایجاد شود، اما اگر متوجه تراوش یا خونریزی غیرمنتظره در اطراف محل پیوند شدید، فوراً به پزشک مراجعه کنید. در موارد نادر، بافت پیوند ممکن است به درستی با محل پیوند سازگار نشود. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است لازم شود تا این روش را دوباره انجام دهید. ممکن است از نحوه ظاهر پیوند پس از بهبود کامل خوشتان نیاید. اگر چنین است، با پریودنتیست خود در مورد جراحی لثه (تغییر شکل بافت لثه) صحبت کنید. آنها ممکن است بتوانند بافت را اصلاح کنند تا برای شما دلپذیرتر به نظر برسد.

و در انتها…

شما باید در عرض یک تا دو هفته از پیوند لثه به‌طور کامل بهبود پیدا کنید. یک هفته یا بیشتر پس از عمل باید یک قرار ملاقات بعدی با پریودنتیست خود تعیین کنید تا مطمئن شوند که شما به درستی بهبود یافته‌اید و پیوند موفق است. بعد از حدود دو هفته، باید بتوانید دوباره مسواک بزنید و نخ دندان بکشید. بهبود کامل ناحیه پیوند ممکن است یک ماه یا بیشتر طول بکشد، بسته به سلامت کلی شما و میزان مراقبت از دهان خود در طول دوره بهبودی.

با تشکر از شما که وقت ارزشمندتان را در اختیار ما گذاشتید و به مطالعه این مقاله پرداختید.

نوشته شده در دیدگاه‌تان را بنویسید

دلایل ایجاد آفت دهان چیست؟

احتمالاً برای شما هم پیش آمده باشد که درون دهانتان آفت زده باشد. در این مقاله قرار است تا به هم به دلایل ایجاد آفت دهان بپردازیم و به‌طور کامل این موضوع را برایتان شرح دهیم.

آفت دهان زخم‌های کم عمق کوچکی هستند که در مخاط دهان ایجاد می‌شوند. اصطلاح پزشکی برای آفت‌ها “زخم آفتی” است. زخم‌های دهانی به صورت زخم‌های سفید تا زرد شروع می‌شوند که با قرمزی احاطه شده‌اند. آنها معمولاً بسیار کوچک هستند (کمتر از 1 میلی‌متر) اما ممکن است قطر آنها به ½ تا 1 اینچ برسد. آفت می‌تواند دردناک باشد و اغلب غذا خوردن و صحبت کردن را ناراحت می‌کند. دو نوع آفت وجود دارد:

•         آفت‌های ساده:

این زخم‌ها ممکن است سه یا چهار بار در سال ظاهر شوند و تا یک هفته ادامه داشته باشند. هر کسی ممکن است به آفت مبتلا شود اما معمولاً در افراد بین 10 تا 20 سال رخ می‌دهد.

•         آفت‌های پیچیده:

 این زخم‌ها کمتر شایع هستند و بیشتر در افرادی که قبلاً آن‌ها را داشته‌اند، رخ می‌دهند.

دلایل ایجاد آفت دهان :

به‌طور کلی علت دقیق اکثر آفت‌ها ناشناخته است. تصور می‌شود که استرس یا آسیب جزئی در داخل دهان عامل ایجاد آفت‌های ساده است. برخی غذاها از جمله مرکبات یا میوه‌ها و سبزیجات اسیدی (مانند لیمو، پرتقال، آناناس، سیب، انجیر، گوجه‌فرنگی، توت‌فرنگی) می‌توانند باعث ایجاد آفت شوند یا مشکل را بدتر کنند. استفاده از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، مانند ایبوپروفن (Advil®، Motrin®)، یکی دیگر از دلایل شایع است. همچنین گاهی اوقات یک سطح دندان تیز یا وسایل دندانپزشکی، مانند بریس یا پروتزهای نامناسب، ممکن است باعث ایجاد زخم شود.

برخی از موارد آفت پیچیده در بیماران مبتلا به بیماری‌های سیستم ایمنی دیده می‌شود. این بیماری‌ها شامل لوپوس، بیماری بهجت، بیماری‌های التهابی روده (شامل بیماری سلیاک، کولیت اولسراتیو و بیماری کرون) و ایدز می‌شود. آفت دهان همچنین در بیماران مبتلا به مشکلات تغذیه ای مانند کمبود ویتامین B-12، روی، اسید فولیک یا آهن دیده می‌شود.

از دیگر دلایل ایجاد آفت دهان بیماری آنمی یا کم خونی است که در این بیماری :

  • علائم زمانی اتفاق می‌افتد که گلبول‌های قرمز خون شما به قدری کاهش یافته، آسیب دیده یا مختل شده‌اند که در انتقال اکسیژن کافی به سراسر بدن با مشکل مواجه می‌شوید.
  • علائم شامل رنگ پریدگی، سردی پوست، رنگ پریدگی لثه‌ها، سرگیجه، سبکی سر، خستگی، افزایش یا کاهش فشار خون و تپش قلب یا تپش قلب است.
  • کم خونی علل زیادی دارد و ممکن است به سرعت (مثل بعد از جراحت یا جراحی) یا در مدت طولانی رخ دهد

علائم آفت دهان چیست؟

در صورتی که موارد زیر را داشته باشید ممکن است دچار آفت شوید

  • تشکیل زخم یا زخمهای دردناک در داخل دهان و روی زبان، کام نرم (قسمت پشت سقف دهان) یا داخل گونه‌ها.
  • احساس گزگز یا سوزش قبل از ظاهر شدن زخم‌ها.
  • زخم‌هایی گرد در دهان شما به رنگ‌های ، سفید یا خاکستری، با لبه یا حاشیه قرمز.

در حملات شدید، ممکن است موارد زیر را نیز تجربه کنید:

  • تب
  • سستی جسمانی
  • تورم غدد لنفاوی

آیا تبخال همان آفت است؟

پاسخ این سؤال خیر است. اگرچه این زخم‌ها اغلب با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند، اما این‌ها یکی نیستند. لازم است بدانید تبخال که به آن تاول‌های تب یا هرپس سیمپلکس نوع 1 نیز می‌گویند، گروهی از تاول‌های دردناک و پر از مایع هستند. تبخال ناشی از ویروس است و بسیار مسری است. اما از دلایل ایجاد آفت در دهان چون عفونت‌ها نقشی ندارند بنابر این مسری نیستند. همچنین، زخم‌های سرد معمولاً در خارج از دهان ظاهر می‌شوند؛ معمولاً زیر بینی، اطراف لب‌ها یا زیر چانه، در حالی که آفت‌ها در داخل دهان ایجاد می‌شوند.

آفت دهان چگونه درمان می‌شود؟

درد ناشی از آفت معمولاً در عرض چند روز کاهش می‌یابد و زخم‌ها معمولاً بدون درمان در حدود یک یا دو هفته بهبود می‌یابند. زخم‌هایی که بزرگ، دردناک هستند یا قبل از ظاهر شدن زخم‌های جدید بهبود نمی‌یابند، ممکن است با دهان‌شویه‌های آنتی‌باکتریال تجویزی، پماد کورتیکواستروئیدی یا محلول‌های تجویزی یا بدون نسخه برای کاهش درد و سوزش درمان شوند.

آیا می‌توان از بروز آفت پیشگیری کرد؟

اگرچه هیچ درمانی برای آفت‌های دهان وجود ندارد و اغلب عود می‌کنند، ممکن است بتوانید تعداد آن‌ها را کاهش دهید:

شما می‌توانید برای کاهش بروز زخم‌های دهان(آفت دهان) اقداماتی انجام دهید. به عنوان مثال اجتناب از غذاهایی که دهان شما را تحریک می‌کند می‌تواند مفید باشدکه این شامل میوه‌های اسیدی مانند آناناس، گریپ فروت، پرتقال یا لیمو و همچنین آجیل، چیپس یا هر چیز تند می‌شود.

در عوض، غلات کامل و میوه‌ها و سبزیجات قلیایی (غیر اسیدی) را انتخاب کنید. یک رژیم غذایی سالم و متعادل داشته باشید و روزانه یک مولتی ویتامین مصرف کنید.

سعی کنید هنگام جویدن غذا از صحبت کردن خودداری کنید تا نیش‌های تصادفی را کاهش دهید. کاهش استرس و رعایت بهداشت دهان و دندان با استفاده از نخ دندان روزانه و مسواک زدن بعد از غذا نیز ممکن است کمک کننده باشد. در نهایت، خواب و استراحت کافی داشته باشید. این نه تنها از زخم‌های دهان جلوگیری می‌کند، بلکه از بسیاری از بیماری‌ها نیز جلوگیری می‌کند.

برخی از افراد اجتناب از مسواک‌های نرم و دهانشویه‌های حاوی سدیم لوریل سولفات را نیز مفید می‌دانند. دندانپزشک شما می‌تواند برای پوشاندن دستگاه‌های دندانی یا ارتودنسی دهان که لبه‌های تیز دارند به شما موم بدهد.

در صورت داشتن موارد زیر باید با پزشک یا دندانپزشک خود تماس بگیرید:

  • زخم‌های غیرمعمول بزرگ
  • زخم‌هایی که در حال گسترش هستند.
  • زخم‌هایی که سه هفته یا بیشتر طول بکشد.
  • درد غیرقابل تحمل علیرغم پرهیز از غذاهای محرک و مصرف داروهای مسکن بدون نسخه.
  • مشکل در نوشیدن مایعات کافی
  • تب بالا همراه با ظاهر آفت

جمع‌بندی :

آفت دهان از بیماری‌های شایعی است که بسیاری از افراد را در برهه ای از زندگی تحت تأثیر قرار می‌دهد. این زخم‌ها می‌توانند روی هر یک از بافت‌های نرم دهان از جمله لب‌ها، گونه‌ها، لثه‌ها، زبان و کف و سقف دهان ظاهر شوند. حتی می‌توانید زخم‌های دهانی روی مری، لوله‌ای که به معده شما می‌رود، ایجاد کنید. آفت‌های دهان که شامل آفت‌های شانکر می‌شوند، معمولاً یک تحریک جزئی هستند و تنها یک یا دو هفته طول می‌کشند. با این حال، در برخی موارد، آنها می‌توانند سرطان دهان یا عفونت ناشی از یک ویروس مانند هرپس سیمپلکس را نشان دهند.

با تشکر از شما که وقت ارزشمندتان را در اختیار ما گذاشتید و به مطالعه این مقاله پرداختید.