همه آنچه باید از ترمیم کامپوزیت دندان بدانید …

در این مقاله قرار است باهم به بررسی کامپوزیت و نحوه ترمیم آن بپردازیم و بدانیم که کامپوزیت دندان چه مزایا و چه معایبی دارد.

داشتن دندان‌های زیبا، تأثیر فوق‌العاده‌ای در چهره اشخاص دارد و لبخند زیبا هم باعث جذابیت چهره می‌شود. در حال حاضر، خیلی از مردم برای زیباتر شدن،  یک‌دست شدن رنگ و فرم دندان‌هایشان از کامپوزیت دندان استفاده می‌کنند.

اما کامپوزیت چیست؟

کامپوزیت دندانی، نوعی ماده خمیر مانند است که برای ترمیم پوسیدگی‌های دندان از آن استفاده می‌شود. کامپوزیت نوع ونیر به کامپوزیت زیبایی‌ای گفته می‌شود که در حال حاضر خیلی باب شده است. این نوع کامپوزیت کاربرد زیبایی زیادی دارد و اغلب برای قسمت جلویی دندان‌ها که دچار فاصله شده اند و یا لب‌پریدگی دارند به کار می‌رود و چهره افراد با این ماده، تغییر قابل‌ملاحظه‌ای می‌کند. درمان ونیر کامپوزیت، باعث زیباسازی و سفید شدن دندان‌ها می‌شود، بدون اینکه هیچ‌گونه خراشی بر روی دندان صورت بگیرد و در این روش، به دندان‌ها آسیبی وارد نمی‌شود. برای همین به این روش ارتودونسی فوری نیز می‌گویند. اجزای کامپوزیت از ترکیب ذرات فیلر به وجود آمده و دارای مقاومت بالایی است. کامپوزیت ونیر از مواد خمیری مانند تشکیل شده که با امواج نوری با طول موج خاص سفت می‌شوند و یک ظاهر زیبا به دندان‌ها می‌دهند. نسل جدید کامپوزیت‌های زیبایی به جز اینکه استحکام بالایی دارند فاقد تخلخل‌اند و خیلی عالی پولیش می‌شوند و طول عمر آنها نیز افزایش پیدا کرده است. ونیر‌ها ساخته شده از مواد هم رنگ دندان‌ها هستند که رنگ دندان‌های تغییریافته را اصلاح می‌کنند و ایرادهای دندان‌ها را برطرف می‌کنند. در جواب به این سؤال که بهترین موقع برای استفاده از کامپوزیت دندان چه موقعی است، باید گفت که از کامپوزیت دندان برای درمان پوسیدگی‌های دندانی و یک‌دست شدن رنگ و فرم دادن به آن‌ها استفاده می‌شود.

اما چه مواقعی افراد نمی‌توانند از کامپوزیت دندانی استفاده کنند؟

حواس شما باید باشد که اگر انجام کامپوزیت از نظر طرز قرارگرفتن دو فک و دندان‌ها بر هم دیگر برای فرد صلاح نباشد، روش ارتودونسی به آن فرد پیشنهاد می‌شود که البته این بستگی به بررسی دندانپزشک دارد.

چطور می‌توانیم با استفاده از کامپوزیت درمان زیبایی انجام بدهیم؟

در بعضی مواقع امکان دارد که ما نتوانیم به‌خوبی از دندان‌هایمان مراقبت کنیم و باعث ازبین‌رفتن زیبایی آن‌ها بشویم. به‌گونه‌ای که رنگ و فرم دندان‌هایمان تغییر کند و یا به علت خوردن مواد غذایی نامناسب، دندان لب‌پر بشود. در این موارد پزشک با روش کامپوزیت، ایرادهای به وجود آمده در دندان را برطرف می‌کند و رنگ دندان، اندازه، فرم و فاصله نامناسب آنها را درست می‌کند و در کل زیبایی را به چهره شما برمی‌گرداند.

اما این سؤال پیش می‌آید که بهترین مارک کامپوزیت دندانی چیست؟

بهترین مارک برند کامپوزیت به ترتیب Ips، کامپوزیت کازمودنت و اولترادنت است و بهترین دیسک‌های پرداخت و پولیش که در استحکام و رنگ‌پذیری دندان‌ها خیلی پراهمیت است، دیسک کازمودنت در رنگ‌های مختلف است.

دوام و ماندگاری کامپوزیت‌های دندانی به مراقبت شما بستگی دارد. شما باید موارد بهداشتی و اصول تغذیه‌ای را رعایت کنید تا عمر کامپوزیت‌ها را به بیشتر از 10 سال برسانید.

حالا این سوال پیش می آید که روش‌های مراقبت از دندان‌ها چه چیزهایی هستند؟ برای مراقبت از دندان‌ها باید به طور مرتب مسواک زد! مسواک به‌تنهایی قادر به تمیزسازی و نظافت فواصل بین دندانی نیست. پس بهتر است از نخ دندان نیز حتماً در کنار مسواک استفاده شود. باید دقت داشت که خوردن مواد غذایی سفت و شکننده،  می‌تواند به دندان‌های کامپوزیت شده آسیب جدی وارد کند و آن‌ها را دچار ساییدگی و یا شکستگی کند. بعد از خوردن مواد غذایی مثل چای و قهوه، و یا خوراکی‌هایی که مواد رنگی در خود دارند، باید دندان‌های خود را مسواک بزنید. چون کامپوزیت‌ها نیز خاصیت رنگ‌پذیری دارند و دچار تغییر رنگ می‌شوند.

تا اینجای مقاله از مزیت‌های کامپوزیت گفتیم. کمی به معایب آن نیز بپردازیم…

در کامپوزیت دندان، اگر دندان‌ها تراشیده بشوند، مینای دندان آسیب می‌بیند. پس بهتر است سلامت دندان‌هایمان را به زیبایی آن‌ها ترجیح بدهیم. کامپوزیت بیشترین آسیب را به لثه می‌رساند. پس اگر خوب‌روی دندان قرار نگیرد، اولین آسیبی که می‌رساند را به لثه می‌رساند. توصیه دکتران این است که اگر کامپوزیت دندان انجام داده‌اید، هرزمان که مشاهده کردید که لثه‌هایتان متورم شده است، حتماً به پزشک مراجعه کنید. البته خیالتان از بابت درد موقع انجام کامپوزیت راحت باشد. این روش معمولاً بدون ناراحتی و درد انجام می‌شود و دندانپزشک اول یک بی‌حسی در ناحیه تزریق اعمال می‌کند، تا شما درد را احساس نکنید.

مراحل انجام کامپوزیت دندانی به چه صورتی است؟

اول برای روکش ونیر کامپوزیت، دندانپزشک دندان‌ها را تمیز می‌کند و آن‌ها را جرم‌گیری می‌کند تا یک سطح تمیز برای گذاشتن روکش ونیر داشته باشد. بعد از آن دندان‌ها را خشک و از هرگونه رطوبت یا بزاق پاک‌سازی می‌کند تا عملکرد مواد مختل نشود و بعد از آن سطح جلویی دندان‌ها به‌وسیله مواد اسیدی متخلخل می‌شود تا به چسبیدن ونیر کامپوزیت به سطح دندان کمک بکند و در آخر مواد باندینگ مخصوص را روی سطح دندان استفاده می‌کند و مواد کامپوزیت روی دندان قرار می‌گیرد. نتیجه به‌دست‌آمده بستگی به تجربه دندانپزشک و توانایی‌های آن دارد. البته ناگفته نماند که هزینه کامپوزیت ونیر بستگی به کیفیت مواد مورداستفاده، تجربه و مهارت دندانپزشک و میزان وخامت اوضاع دندان دارد.

گاهی ممکن است کامپوزیت و لمینت دندان با همدیگر اشتباه گرفته شوند. استفاده از کامپوزیت دندان نسبت به لمینت دندانی مزایای بیشتری دارد. در مقایسه با قیمت لمینت دندان، قیمت کامپوزیت دندان کمتر است. برای کسانی که نمی‌خواهند بودجه زیادی هزینه کنند، کامپوزیت دندان گزینه بهتری است. معمولاً دندانپزشک می‌تواند روکش‌های کامپوزیت را در طول یک روز نصب کند. چون آن‌ها توسط خود دندانپزشک ساخته می‌شوند و مانند لمینت دندان درون آزمایشگاه ساخته نمی‌شوند و همچنین روش کامپوزیت دندان در مقایسه با لمینت سرامیکی، زمان کمتری را می‌گیرد. موقع نصب لمینت دندان، مینای دندان کمی تراشیده می‌شود تا روکش لمینت نصب شود. اما برای دریافت کامپوزیت دندان، فقط مقدار کمی کار آماده‌سازی وجود دارد که باید روی دندان‌های طبیعی انجام بشود. درواقع مزیت کامپوزیت این است که اگر زمانی تصمیم به نخواستن کامپوزیت بگیرید، می‌توانید روکش‌های کامپوزیت را ازروی دندان‌هایتان حذف کنید و در آخر این که اگر دندان‌های شما شدیداً آسیب‌دیده باشند، ممکن است کامپوزیت دندان برای شما مناسب نباشد.

ترمیم کامپوزیت دندان چیست و چگونه انجام میشود؟

ترمیم کامپوزیتی به معنای استفاده از مواد کامپوزیتی برای پرکردن دندان‌هایی است که دچار پوسیدگی و یا آسیب‌دیدگی شده‌اند. این مواد همرنگ دندان هستند و پس از قرارگرفتن در حفرات دندان‌های تراش‌خورده، به‌خوبی ترمیم شده و با سایر دندان‌ها هماهنگ می‌شوند. در ادامه مراحل ترمیم با مواد کامپوزیتی را برای شما توضیح می‌دهیم. با ما همراه باشید.

تراشیدن محل پوسیدگی

نحوه ترمیم به این صورت است که دندان موردنظر در محل پوسیدگی خود باید تراش‌خورده شود. بعد از اینکه پوسیدگی تراش خورد و از بین رفت و با دریل یک حفره ایجاد شد، دندانپزشک دندان را تمیز می‌کند، سپس دندانپزشک خمیر کامپوزیت را که متناسب با رنگ و سایه دندان است را با کمک ابزار مخصوص کامپوزیت درون حفره ایجاد شده قرار می‌دهد.

سفت‌وسخت کردن ماده کامپوزیت

سفت کردن ماده خمیر مانند کامپوزیت، با کمک دستگاه لایت کیور، نوری آبی‌رنگ با طول موج خاص به خمیر می‌تاباند. نور باعث سخت شدن کامپوزیت می‌شود. پس از این، چند مرحله این عمل تکرار می‌شود تا زمانی که کاملاً حفره پر شود.

نوری که به کامپوزیت تابانده می‌شود، برخلاف تفکر عموم مردم، نور لیزر یا اشعه ماورای بنفش نیست و همان طیف آبی نور مرئی است. در هر مرحله این نور می‌تواند 2 میلیمتر از ضخامت کامپوزیت را سفت کند.

تکرار مرحله‌به‌مرحله عمل کامپوزیت و تاباندن نور

پس از این مرحله، دندانپزشک دوباره ماده خمیر مانند را به‌صورت لایه به لایه روی دندان درون حفره می‌گذارد و هر بار حدود 20 الی 30 ثانیه نور می‌تاباند تا سفت‌وسخت شود. ماده خمیر مانند کامپوزیت باید نور کافی را دریافت کند تا سفت شود، اگر به طور کافی دریافت نکند، ماده به‌خوبی سفت نمی‌شود و احتمال شکستگی آن در ترمیم افزایش پیدا می‌کند. بعد از تاباندن و سخت شدن کامپوزیت، سطح دندان با وسایل مخصوص پولیش می‌شود تا براق و شفاف گردد.

مزایای ترمیم کامپوزیتی چیست؟

• علاوه بر زیبایی برای چهره فرد، این کامپوزیت‌ها قابلیت باندینگ شدن به نسج دندان را دارند. کامپوزیت‌ها را می‌توان با کمک مواد باندینگ که قبل از قراردادن کامپوزیت به دیواره‌های دندان‌زده می‌شود، به دندان باند نمود و به همین دلیل، نیاز به تراش کمتری از دندان است و بافت بیشتری از دندان حفظ می‌گردد.
• تنوع رنگی فراوانی که کامپوزیت‌ها دارند، دست بیمار را برای انتخاب رنگ مشابه با دندان خود را انتخاب کند و زیبایی بیشتری به ترمیم دندان خود ببخشددر ترمیم کامپوزیت،

آمالگام ارجحیت دارد یا کامپوزیت؟

آمالگام همان ماده سیاه‌رنگ برای پرکردن حفره داخل دندان‌ها است که هرکدام از این دو مورد مزایا و معایبی دارند که در برخی موارد آمالگام و در برخی دیگر کامپوزیت تجویز می‌شود. اما به‌صورت کلی، نمی‌توان گفت که کدام یکی بر دیگری ترجیح داده می‌شود و ارجحیت دارد.

از نظر استحکام این دو چه تفاوت‌هایی دارند؟

کامپوزیت به علت باند شدن با دندان، در بسیاری موارد استحکام بیشتری در برابر شکست دارد. اما آمالگام هم ماده‌ای با خصوصیت مکانیکی بالاتری نسبت به کامپوزیت است.

نصب آمالگام و کامپوزیت از نظر زمانی چقدر تفاوت دارد؟

به طور معمول و طبیعی، مدت‌زمان نصب کامپوزیت بیشتر از آمالگام است؛ به دلیل پرشدن لایه به لایه‌ی کامپوزیت.

کلام آخر …

کامپوزیت دندان یک روش اقتصادی و به‌صرفه برای ترمیم دندان‌ها به شمار می‌رود. برای بیشتر بیماران، این روش ترمیمی، نتیجه قابل قبولی برای آنان داشته است. از مزایای ترمیم کامپوزیت با ونیر، امکان ترمیم دندان‌های شکسته شده است که با سرعت قابل‌قبول و بدون برداشتن کامل کامپوزیت عمل ترمیم انجام می‌گیرد.

سپاسگزاریم که وقت ارزشمندتان را برای خواندن این مطلب صرف کردید. اگر سوال و یا تجربه‌ای از کامپوریت دندان دارید، در بخش نظرات با ما و دیگر خوانندگان این مطلب به اشتراک بگذارید.

رابردم از جمله وسایلی است که برای ایزولاسیون محیط دهان و جداسازی دندان از این محیط، برای عمل و ترمیم در دندانپزشکی و توسط دندانپزشک برای انواع درمان‌های دندانپزشکی نظیر دندانپزشکی اطفال، ترمیمی و زیبایی، اندودانتیکس و … مورداستفاده قرار می‌گیرد. رابردم بیشتر در درمان‌های اندودانتیکس کاربرد دارد و استفاده می‌شود. رابردم یک دید خوب و دسترسی درست و کافی و محیطی خشک، استریل و عاری از آلودگی‌های بزاقی برای دندانپزشک به دنبال دارد. این وسیله همچنین از بلعیده شدن ابزار و وسایل دندانپزشک همچون اسپریدر، فایل‌های دستی و.. در حین محیط کار جلوگیری می‌کند. رابردم همچنین خطرات برخورد و تماس بافت دهانی با محلول‌ها و مواد سمی در حین عمل را می‌کاهد. همچنین دیده شده است که این وسیله در کاهش خطر انتشار بیماری‌های عفونی نقش ویژه‌ای داشته است. هرچند که استفاده از رابردم به‌خاطر استفاده سخت، پرزحمت بودن و وقت‌گیر بودن آن بسیار کاهش‌یافته است، اما به دلایلی که ذکر شد، استفاده از آن نه‌تنها سودآور، بلکه الزامی نیز می‌باشد.

برای بررسی بیشتر این وسیله تا انتها همراهمان باشید.

رابردم چیست؟

رابردم یک وسیله دندانپزشکی و پزشکی است که کاربردهای فراوانی را می‌توان برای آن در نظر گرفت ولی اصلی‌ترین کاربرد آن، ایزوله‌سازی دندان‌ها است. اینکه رابردم چیست، چه کاربردی دارد، برای چه کسانی به کار می‌رود و چه ویژگی‌ها و انواعی دارد را در ادامه برای شما بررسی می‌کنیم.

رابردم در معنای لغوی به معنای سد لاستیکی است. این وسیله برای جداسازی و ایزوله کردن محیط دهان و دندان در کارهای مختلف دندانپزشکی مثل اندودونتیکس، ترمیم دندان، جراحی کودکان و سایر اعمال کاربرد دارد. این وسیله توسط بیشتر پزشکان و متخصصان در این حوزه تأیید شده و استفاده از آن توسط آن‌ها توصیه می‌شود. ولی برخی پزشکان به‌خوبی از این وسیله بهره نمی‌برند که از نظر کارشناسان، کاری اشتباه است.

علاوه بر کلمپ‌های رابردم (Rubber dam clamps) که فلزی هستند و کاربرد خاص مخصوص به خود را دارند، رابردم‌های پلاستیکی نیز وجود دارند که در ادامه به آنها می‌پردازیم.

(عکس)

رابردم یک وسیله ایزولاسیون و جداساز محیط دهان و دندان است که باعث می‌شود که دسترسی به دندان به دور از دهان در عمل‌های مختلف پزشکی شامل ترمیمی و زیبایی، اندودانتیکس و… راحت شود. این وسیله باعث تمرکز بیشتر دندانپزشک روی دندان مورد نظر می‌شود و به آن کمک می‌کند که فقط به آن رسیدگی کند.

استفاده از رابردم و وسایل مرتبط به آن چه مزیت‌هایی دارد؟

مسئله مهم در رابطه با استفاده از رابردم این است که دندان‌های بهبودیافته به دوام و ماندگاری مناسب برسد. مسئله دیگر در استفاده از رابردم، برای ایجاد حس راحتی و مراقبت از سلامت بیمار است. هنگامی که دندانپزشک رابردم را بر روی دندان قرار می‌دهد، رابردم رطوبت دهان و آب دهان را کنترل می‌کند، در نتیجه دسترسی به دندان راحت‌تر و ماحصل عمل قابل پیش‌بینی تر خواهد بود. استفاده از آن باعث افزایش ایمنی کار دندانپزشک می‌شود. او با خیال راحت اجزا و دندان موردنظر را بررسی و تحت عمل قرار می‌دهد. رابردم باعث می‌شود بیمار از عفونت به دور بماند و کمترین آسیب را ببیند؛ در بسیاری از عمل‌ها بدون رابردم، دیده شده که عفونت و مواد مضر به دهان و مری و معده شخص وارد شده و او را مجبور به مراجعه دوباره به دندانپزشک یا متخصص دیگر کرده است، پس استفاده از این وسیله بدون شک مفید خواهد بود و تأثیر بسزایی در مراقبت و سلامت شخص دارد.

علت استفاده کمتر دندانپزشکان از رابردم چه چیزی است؟

بیشتر دندانپزشکان سخت و وقت‌گیر بودن نصب رابردم را علت اصلی استفاده‌نکردن از آن می‌دانند. همچنین برخی بیماران نیز با نصب رابردم بر روی دهان خود نیز احساس خوشایندی ندارند. این مسئله را نیز باید در نظر داشت که برای نصب رابردم یک تزریق اضافه هم باید صورت بگیرد که بی‌تأثیر در استفاده از آن نیست! اما مهم‌ترین دلیل استفاده‌نکردن آن این می‌تواند باشد که پزشکان عادت به کاربرد آن ندارند. البته برای بیماران استفاده از آن قطعاً بهتر از تحمل کردن طعم ناخوشایند محلول شستشو دهنده خواهد بود. این در حالی است که استفاده از رابردم به‌مرورزمان و تمرین، بسیار راحت‌تر خواهد شد و علاوه بر این مزایای رابردم به‌خصوص ایجاد ایزولاسیون بسیار به دندانپزشک حین انجام درمان دندانپزشکی کمک می‌کند. از جمله رابردم‌های ایرانی می‌توان به رابردم اولنز اشاره کرد.

امروزه رابردم‌ها و کلمپ‌های بهتر و راحت‌تر و پیشرفته‌تری به بازار آمده‌اند که از نمونه‌های قبلی، راحت‌تر و پرکاربردترند. آن‌ها نیاز به برش ندارند و با پانچ لاتکس روی دندان ثابت می‌شوند.

نحوه کار رابردم

استفاده از این وسیله و به‌کارگیری آن به روش‌های مختلفی انجام می‌شود که به نظر پزشک و شرایط موجود بیمار بستگی دارد. از کلمپ نیز برای نصب راحت‌تر رابردم گاهی اوقات توسط پزشک استفاده می‌شود. حتماً دیده‌اید که یک پلاستیک روی دندان‌ها کشیده شده است که دندانپزشک با استفاده از آن دهان و دندان‌ها را می‌پوشاند.

چه زمانی استفاده از رابردم به بیمار توصیه می‌شود؟

معمولاً زمانی که پزشک از موادی استفاده می‌کند که حین عمل رطوبت دوست ندارند و رسیدن آب باعث کاهش و یا تخریب مواد شود، رابردم استفاده می‌شود. دیده شده که بزاق و آب دهان باعث مختل شدن روند کار و عمل شده است. زمانی که دندانپزشک از مواد سفیدکننده و پرکننده (آمالگام یا کامپوزیت) یا روکش استفاده می‌کند، رابردم می‌تواند به طور مؤثری به او کمک کند. زمانی که دندانپزشک از وسایل دندانپزشکی استفاده می‌کند تا ریشه دندان‌های بیمار را درمان کند و ریشه آنها را تمیز کند، بیمار می‌خواهد که راه باکتری‌ها و میکروب‌ها به ریشه دندان بسته شود و رابردم در این مورد تأثیر بسزایی دارد. همان‌طور که در بالا نیز گفته شد، رابردم مانع بلعیده شدن وسایل کوچک حین عمل می‌شود، پس دندانپزشکان برای جلوگیری از این قضیه از این وسیله استفاده می‌کنند.

در چه مواردی استفاده از آن سفارش نمی‌شود؟

در برخی موارد استفاده از رابردم دسترسی پزشک به برخی نقاط دهان را کاهش می‌دهد و باعث می‌شود که روند عمل و درمان آن به‌درستی انجام نگیرد و یا اینکه دندان موردنظر دور باشد و یا بین دندان‌ها باشد. شاید هم به درخواست بیمار استفاده نشود و کلمپ‌های رابردم برای بیمار آزاردهنده باشد.

کلمپ‌های رابردم

کلمپ‌ها یکی از مهم‌ترین و ضروری‌ترین وسایل دندانپزشکی است که برای ایزولاسیون محیط دهان و دندان لازم است. کلمپ‌ها در کنار رابردم استفاده می‌شوند. در ادامه با انواع و کاربرد و ویژگی‌های آن‌ها نیز آشنا خواهید شد.

انواع کلمپ‌های رابردم

انواع کلمپ‌ها تفاوت‌هایی باهم دارند ولی تفاوت عمده آنها در سایزهای مختلف آنها است که با دندان‌ها و سایزهای مختلف دهان مطابقت داشته باشند.

انواع کلمپ‌ها شامل موارد زیر است:

کلمپ‌های لثه‌ای که بیشتر به داخل لثه فرو می‌روند و برای درمان‌های کوتاه مقطعی مناسب‌اند.

کلمپ‌هایی با لبه‌های تنگ که بیشتر به ابزارهای دندانپزشکی اجازه می‌دهند تا بر روی دندان‌ها کار کنند.

کلمپ‌های دندانی (با اسم خاص A) که لبه‌ای دارند که بر روی سطح دندان‌ها قرار می‌گیرد. این کلمپ‌ها بیشتر از لبه و سطح دندان‌‌ها حفاظت می‌کنند.

یکی دیگر از تفاوت‌های کلمپ‌ها با یکدیگر این است که برخی از آنها باله دار و برخی بدون باله هستند.

• کلمپ‌های باله دار آنهایی هستند بر روی رابردم قرار می‌گیرند و از طریق حفره‌ها، دندان را مورد بررسی قرار می‌دهند.
• کلمپ‌های بدون باله هم آن‌هایی هستند که بر عکس در زیر رابردم قرار می‌گیرند.

از کلمپ‌ها در چه مواردی استفاده می‌شود؟

کلمپ‌های پزشکی گیره‌ها و وسایل فلزی ای هستند که به تاچ دندان متصل می‌شوند و باعث اتصال رابردم به دندان‌ها می‌شوند. این کلمپ‌ها روی دندان گذاشته می‌شود و باز و بسته‌شدن دهان را کنترل می‌کند.

در هنگام فرایند ایزولاسیون در داخل دهان که در حال انجام است، کلمپ و رابردم در کنار هم قرار می‌گیرند و ثابت می‌شوند. با دریل یک سوراخ در رابردم ایجاد می‌شود و باتوجه‌به نیروی الکتریکی، پلاستیک رابر به دندان می‌چسبد و طبق آناتومی هر دندان با آن شکل می‌گیرد. کلمپ دندانپزشکی باعث حفظ حالت رابردم می‌شود و آن را حفظ می‌کند.

برخی موارد کاربرد کلمپ‌های دندانپزشکی شامل موارد زیر است:

• از بلع وسایل و مواد خارجی وارد شده به دهان جلوگیری می‌کند.

• ایزولاسیون دهان در برابر آلودگی:

  برای اینکه در یک عمل دندانپزشکی از ایجاد عفونت جلوگیری کنیم، باید محیط دهان و دندان را استریل کنیم. یکی از راه‌حل‌ها برای این کار استفاده از محلول‌های هیپوکلریت یا پراکسید است که در کارهایی مثل جرم‌گیری مورداستفاده قرار می‌گیرد. اما بهترین راه‌حل می‌تواند بسیار ساده باشد؛ یک کلمپ و رابردم! رابردم می‌تواند از برخورد مواد و وسایل مختلف به دندان و از انتقال آلودگی‌ها جلوگیری می‌کند.

• حفاظت فیزیکی کلمپ‌ها:

  این وسایل در واقع از آلودگی‌ها و عفونت‌های کلینیکی که ممکن است در حین درمان دندانپزشکی به وحود بیایند، در برابر خون و آب دهان جلوگیری می‌کنند. همان‌طور که قبلاً هم اشاره کردیم، برای اینکه ایمنی یک فرایند دندانپزشکی را حفظ کنیم باید محیط دندان خشک بماند که این ابزار هم همین کاربرد را دارد.

• سطح دید بهتر:

  استفاده از کلمپ‌های دندانپزشکی باعث می‌شود دندانپزشک راحت‌تر سطح دندان‌ها را ببیند و راحت‌تر بر روی آن کار انجام دهد.

• مزیت‌های روان‌شناسی:

  علاوه بر اینکه این وسیله باعث راحت‌تر شدن فرایندهای دندانپزشکی می‌شود و باعث می‌شود آن کار درست‌تر پیش برود، اما با جداشدن دهان از دندان، بیمار و دندانپزشک هر دو احساس راحتی بیشتری دارند که باعث می‌شود حس جداشدن بخش‌ها آرامش بیشتری را به آنها بدهد. اینکه بیمار لازم نیست زبان خود را از محل کار جدا کند و یا اینکه آب دهان خود را کنترل کند، بسیار راحت‌تر است.

• کلمپ رابردم با تنگ کردن دهان باعث می‌شود از خونریزی و جمع‌شدن لخته، جلوگیری شود.

جمع‌بندی

در این مقاله سعی کردیم که شما را با دستگاه رابردم آشنا کنیم و کاربرد، مزایا و معایب، موارد استفاده و محدودیت های استفاده از آن را برای شما بازگو کنیم. امیدواریم که اطلاعات کافی و مناسب را در اختیار شما گذاشته باشیم.

رابردم از جمله خدماتی است که به تازگی و با بهترین تجهیزات از آن در کلینیک دندانپزشکی دکتر ملک زاده استفاده می شود. می توانید برای دریافت اطلاعات بیشتر و نوبت گیری با ما تماس بگیرید.

برای قرن‌ها مردم در مورد بهداشت دهان و دندان خود درد و رنج و سختی را تجربه کردند و روش‌های دندانپزشکی که امروزه نیز مورداستفاده قرار می‌گیرند، مبتنی بر اصول و ابداعاتی هستند که حداقل بیش از صدسال قدمت دارند! بااین‌حال شما این شانس را دارید که از روش‌های پیشگامانه با فناوری‌های پیشرفته‌تر استفاده کنید تا رنج کمتری را تحمل کنید و درد آن را به حداقل برسانید. فناوری جدید برای به‌حداقل‌رساندن درد شما محصولی باکیفیت ارائه کرده است تا ساختار دندان شما را بیشتر از همیشه سالم نگه دارد که به آن دندانپزشکی بیومیمتیک می‌گویند.

دندانپزشکی biomimetic چیست؟

دندانپزشکی بیومیمتیک شکل جدیدی از دندانپزشکی است که برای بیماران بهتر و آرام‌تر است و درد و رنج کمتری برای آنان دارد. مفهوم دندانپزشکی بیومیمتیک این است که دندانپزشک سعی در برگرداندن دندان به حالت اولیه خود دارد. دندانپزشک نمی‌خواهد دندان را خیلی محکم و قوی و یا خیلی ضعیف و شکننده کند.

بنابراین، چرا دندانپزشکی بیومیمتیک توسعه یافت؟

دندانپزشکی بیومیمتیک توسعه داده شد؛ چون دندانپزشکی سنتی با پرکردن و روکش و ریشه دندان، همه باید بارهاوبارها برای درمان تکرار می‌شد. پرکردن‌ها شکست خورد، روکش‌ها شکست خوردند، ریشه‌های دندان از کار می‌افتادند، پرکردگی‌ها و روکش‌های سنتی باعث نشت عفونت می‌شوند که اعصاب دندان‌ها را از بین می‌برد.
در دندانپزشکی سنتی بیش از حد از روکش‌های دندانی استفاده می‌شود، درحالی‌که دندانپزشکان برای آماده‌سازی دندان‌ها برای روکش‌های دندانی معمولاً ساختار بسیار زیادی از دندان را برمی‌دارند که باعث ضعیف شدن دندان می‌شود و آن‌ها را مستعد نیاز به درمان ریشه دندان می‌کند.

با دندانپزشکی بیومیمتیک درصورتی‌که بیمار نیاز به روکش داشته باشد، دندان را به‌گونه‌ای آماده می‌کنیم تا ساختار طبیعی دندان تا حد زیاد و قابل قبولی حفظ شود؛ بنابراین به آن طول عمر بهتری می‌دهد.

دکتر آلمن و دکتر پاسکال مگنی به مدت بیش از یک دهه در تحقیق، توسعه و تکمیل تکنیک‌هایی که در نهایت تبدیل به دندانپزشکی بیومیمتیک شد، تلاش خستگی‌ناپذیری کردند. دندانپزشکی بیوممتیک روشی از تفکر است که کاملاً متفاوت از طرز تفکر سنتی است. همچنین به معنای علاقه‌مند بودن به ساختار دست‌نخورده است، یعنی آماده‌کردن کمتر تعداد دندان‌ها، انتخابی‌تر بودن در مورد برداشتن دندان‌ها، رویا این است که فقط بافت بیمار باید برداشته شود و کل بافت سالم حفظ شود.

دندانپزشکی بیومیمتیک شکل پیشرفته‌ای از دندانپزشکی است که به دندان اجازه می‌دهد تا حفظ شود، دندانپزشکان قادر به حفظ ساختار دندان و حیات دندان هستند که این امر نیاز به درمان ریشه و همچنین نیاز به تراش دندان برای روکش و سایر پرکردگی‌های دندانپزشکی سنتی را کاهش می‌دهد.
با دندانپزشکی سنتی، ابتدا دندان شما سوراخ می‌شود تا از شر پوسیدگی خلاص شود، سپس پر می‌شود. پرکردگی‌های سنتی می‌توانند جمع شوند و امکان پوسیدگی و پرکردگی‌های فلزی را افزایش دهند. این امر باعث ایجاد ترک و درد بیشتر و پول و زمان بیشتر می‌شود. اکنون پس از روش‌هایی که هزینه های بسیار داشته است، این احتمالات برای دندان شما با این نوع دندانپزشکی از بین رفته است. با دندانپزشکی بیومیمتیک، دندانپزشک شما عکس‌های اشعه ایکس را بررسی می‌کند و برنامه‌ای برای دندان شما ایجاد می‌کند، اما به‌جای اینکه به طور گسترده دندان شما را سوراخ کند، دندانپزشک، از ترکیبی از فناوری‌های پیشرفته استفاده می‌کند تا به‌آرامی باکتری‌ها را از بین ببرد که تا حدامکان از دندان طبیعی شما باقی بماند. سپس با رنگ‌های دقیق یا لیزر برای شناسایی پوسیدگی بدون آسیب رساندن به قسمت‌های دیگر دندان استفاده می‌شود. پس از برداشتن پوسیدگی، دندان از باکتری‌ها با مواد پیوندی فوق‌العاده قوی محافظت می‌شود. این مواد پیشرفته در واقع ساختار بیولوژیکی دندان شما را تقلید می‌کنند و به نظر حرکت می‌کنند و مانند یک دندان طبیعی خم می‌شوند.

تحقیقات زیادی وجود دارد که ثابت می‌کند دندانپزشکی بیومیمتیک چقدر برای بیماران ارزشمند است، زیرا سلامت دندان پیش‌بینی‌کننده اول سلامت کلی بدن است. بااین‌حال روش‌های سنتی دندان‌پزشکی برای سوراخ کردن دندان‌ها و پرکردن آن‌ها با مواد سمی در واقع می‌توانند بیشتر از اینکه فایده داشته باشند ضرر داشته باشند. هنگامی که صحبت از درمان مسائل بهداشتی دندان به میان می‌آید، دندانپزشکی بیومیمتیک، نوعی مراقبت از دندان است که در واقع ترکیب طبیعی دندان‌ها را حفظ می‌کند و با موادی که تاحدامکان به ساختار واقعی دندان‌ها نزدیک است، سلامتی را برای دندان به ارمغان می‌آورد. این نوع درمان نه‌تنها برای دندان‌ها بهتر است، بلکه مزایای دیگری را نیز برای بیماران ارائه می‌دهد که برخی از آنها درد کمتر، دریل و سوراخ کردن کمتر، حفظ و نگهداری راحت‌تر از دندان‌های سالم و حفظ ساختار طبیعی دندان است.

ازآنجایی‌که این روش ارزان‌تر و در دسترس تر از کارهای پیچیده پروتز دندانی است که از تشخیص درمان سنتی‌تر هستند، محافظه‌کارانه‌ترین راه برای درمان دندان است تا بتوانید از دندان و درمان‌های مجدد پیشگیری کنید.

پس تشخیص و درمان بیومیمتیک تا حد زیادی بهترین راه برای درمان شکستگی و پوسیدگی دندان‌ها و بیماری‌های دندانی شما است.

دندانپزشکی بیومیمتیک، آینده دندانپزشکی!

کمی از تاریخچه این نوع دندانپزشکی بدانیم …

این نوع دندانپزشکی به‌تدریج و طی چندین دهه و چندین سال شکل‌گرفته و توسعه‌یافته است و با پیشرفت در دندانپزشکی، مواد دندانی و پوسیدگی‌شناسی شتاب بیشتری گرفته‌اند.
Adhesive dentistry در سال 1955 آغاز شد، زمانی که دکتر مایکل بوونوکور مقاله‌ای مبتکرانه در مورد تکنیک Acid-etch منتشر کرد که در آن اظهار داشت: ماده پرکننده‌ای که قادر به ایجاد پیوندهای قوی با ساختار دندان باشد، نسبت به مواد کنونی مزایای زیادی دارد. با چنین ماده‌ای در آماده‌سازی حفره نیازی به فرم ماندگاری و مقاومتی نخواهد بود. این کلمات آغاز یک “انقلاب” خواهد بود که در آن پیشرفت‌های بیشتر در Adhesive dentistry به‌تدریج جایگزین تکنیک‌های سنتی می‌شود که نیاز به حذف و تخریب بیشتر ساختار دست‌نخورده دندان دارند. پیشرفت‌های اضافی در مواد ترمیمی و حذف پوسیدگی به تکنیک‌هایی کمک می‌کند که آماده‌سازی دندان را به حداقل می‌رساند.

دندانپزشکی بیومیمتیک بر حفظ خواص مختلف دندان‌های طبیعی تاکید دارد. تکنیک‌های آماده‌سازی و ترمیم، ساختار طبیعی و عملکرد مینا دندان را حفظ می‌کنند و دندان ترمیم شده از نظر بیومکانیکی و زیبایی، شبیه به دندان‌های طبیعی است.

دندانپزشکی بیومیمتیک در مقابل دندانپزشکی سنتی

روش دندانپزشکی سنتی بر طرح‌هایی متکی هستند که مواد یا تکنیک ترمیمی را در خود جای می‌دهند. این کار شامل ویژگی‌های آماده‌سازی مانند فرم ماندگاری و مقاومت، و همچنین کاهش مقاومت دندان برای برآوردن نیازهای استحکام مواد ترمیمی به‌جای اولویت‌بندی حفظ ساختار دست‌نخورده دندان است. در نتیجه، دندان ترمیم شده آماده‌سازی اضافی قابل‌توجهی دارد و احتمال بروز عوارضی مانند درد، حساسیت، تحلیل رفتگی و شکستگی به طور قابل‌توجهی بیشتر است. نمونه‌هایی از این روش‌های دندانپزشکی شامل روکش‌های پوشش کامل (زیرکونیا، چینی ذوب شده به فلز، طلا) و انواع اینله ها و پرکننده‌های فلزی (آمالگام، گلاس آینومر و …) است.

در مقابل، رویکرد بیومیمتیک، بیومکانیک دندان‌های طبیعی را با اصول و تکنیک‌هایی که چسبندگی را به حداکثر می‌رسانند، متحد می‌کند. این مفاهیم شامل اجزای لازم برای تقلید از دندان طبیعی به بهترین وجه است. مواد ترمیم‌کننده خواص ساختارهای دندانی را تکرار می‌کنند و ساختار سالم دندان از طریق چسبندگی بدون نیاز به آماده‌سازی اضافی حفظ می‌شود. دندانی که به روش بیومیمتیکی ترمیم شده است، عملکرد، استحکام و زیبایی دندان‌های طبیعی را یدک می‌کشد. ترمیم‌های بیومیمتیک شامل پرکردن کامپوزیت، ترمیم‌های پوششی جزئی و در صورت لزوم، ترمیم‌های سرامیکی با پوشش کامل است. بااین‌حال، تکنیک کاربرد و انتخاب مواد تفاوت قابل‌توجهی در عملکرد این تکنیک‌ها ایجاد می‌کند و بنابراین، داشتن درک صحیح از این علم جدید مهم است.

مزیت‌های دندانپزشکی بیومیمتیک چه چیزهایی هستند؟

مزیت‌ها و ویژگی‌های فراوانی از طریق این نوع دندانپزشکی به دست می‌آید؛ از جمله:

• آماده‌سازی بیش از حد دندان‌ها برای روکش را به حداقل می‌رساند
• درد و حساسیت بعد عمل را به‌شدت کم و از بین می‌برد
• جلوگیری از شکست‌های فاجعه‌بار
• استحکام را تا 400% افزایش می‌دهد

جمع‌بندی …

طبق تعریف و توضیحاتی که داده شد، آیا دندانپزشکی بیومیمتیک پرهزینه است؟

دندانپزشکی بیومیمتیک مترادف با دندانپزشکی با کیفیت بالا است. دندانپزشکی باکیفیت معمولاً هزینه بیشتری دارد، اما گاهی اوقات حتی دندانپزشکی با قیمت بالا با کیفیت بالا برابری نمی‌کند. دلیل اصلی هزینه بیشتر دندانپزشکی بیومیمتیک به دلیل افزایش زمان درمانی است که برای ترمیم بهینه دندان لازم است. سپاسگزاریم که وقت ارزشمندتان را برای خواندن این مطلب صرف کردید. اگر سوال و یا تجربه‌ای دارید، با ما و دیگر خوانندگان به اشتراک بگذارید.

لق شدن دندان در کودکان اغلب نشان دهنده رشد و زندگی سالم آن کودک است. با این حال، هنگامی که فرد به سن نوجوانی و بزرگسالی می‌رسد، لق شدن دندان دیگر یک اتفاق عادی نیست. و اگر در سنین بزرگسالی لق شدن دندان‌ها دیده شود می‌تواند نگران کننده باشد. لازم است ذکر شود برخی عوامل لق شدن دندان در بزرگسالی بی‌ضرر می‌باشد و برخی دیگر برای نجات دندان، برداشتن آن یا جایگزینی آن با ایمپلنت و بریج نیاز به مراقبت یک متخصص دندانپزشک دارد. در این مقاله سعی شده تا به توضیح گزینه‌های درمانی برای لق شدن دندان و اطلاعاتی در مورد علل احتمالی و راه‌های پیشگیری از لق شدن دندان بپردازیم.

گزینه‌های درمانی برای لق شدن دندان:

به‌طور کلی طیف وسیعی از درمان می‌تواند جهت درمان لق شدن دندان کمک کند، اما بهترین گزینه ی درمان بستگی به دلیل لق شدن دندان دارد. که برخی از این درمان‌ها به شرح زیر است:

• جرم‌گیری و پلانینگ ریشه: این یک نوع روش تمیز کردن عمیق است که می‌تواند بیماری لثه را درمان و به معکوس کردن آن کمک کند.
• داروها یا دهان شویه‌ها: اینها می‌توانند به درمان لثه‌های عفونی کمک کرده و با باکتری‌های موجود در دهان مبارزه کنند.
• جراحی: هدف از جراحی برداشتن بافت ملتهب لثه و استخوان آسیب دیده در اثر بیماری لثه می‌باشد.
• پیوندهای استخوانی: این پیوندها می‌توانند به بازسازی استخوان از دست رفته در اثر بیماری لثه کمک کنند.
• پیوند بافت نرم: که به عنوان پیوند لثه نیز شناخته می‌شود، می‌تواند به افراد دارای بیماری لثه به جهت از دست ندادن دندان کمک کند.
• وسایل دندانپزشکی مانند بایت اسپلینت‌ها: این وسایل می‌توانند آسیب ناشی از ساییدن را کاهش دهند و ممکن است به بهبودی دهان بعد از جراحی دندان کمک کنند.

اگر در سنین بزرگسالی دندان لق بیفتد، دندانپزشک ممکن است بریج یا ایمپلنت دندان را پیشنهاد کند. بریج دندان نوعی روکش است که روی دندان‌های دو طرف دندان از دست رفته قرار می‌گیرد. نتیجه یک پل بین دو دندان سالم است که توسط یک دندان مصنوعی در محل دندان گم شده به هم متصل می‌شود.

ایمپلنت دندان شامل یک دندان مصنوعی و ریشه است که به استخوان فک متصل می‌شود. اگرچه این گزینه‌ها مؤثر هستند، اما درمان علت اصلی از دست دادن دندان و انجام هر گونه اقدام دیگری که برای جلوگیری از آسیب بیشتر لازم باشد ضروری است.

عوامل لق شدن دندان در بزرگسالی:

عوامل زیر اغلب باعث لق شدن یک یا چند دندان می‌شوند:

بیماری لثه:

 بیماری لثه که همچنین به عنوان پریودنتیت شناخته می‌شود، شامل التهاب و عفونت لثه می‌باشد که ممکن است به دلیل عادات بهداشتی ضعیف دندان اتفاق بیفتد. حدود 40 درصد از افراد بیماری لثه را تجربه می‌کنند و حدود 70 درصد از دست دادن دندان‌ها به دلیل این عارضه اتفاق می‌افتد.

زمانی که مسواک زدن و نخ دندان کشیدن پلاک‌ها را از بین نبرند، بیماری لثه ممکن است ایجاد شود. پلاک حاوی باکتری است. به دندان‌ها می‌چسبد و با گذشت زمان سفت می‌شود و تا زمانی که فقط یک دندان‌پزشک آن را از بین ببرد در آنجا باقی می‌ماند. پلاک سفت شده یا تارتار باعث جدا شدن لثه از دندان‌ها می‌شود و شکاف‌هایی ایجاد می‌کند که ممکن است عفونی شوند.

با گذشت زمان، این فرایند می‌تواند استخوان و بافت نگهدارنده دندان‌ها را تجزیه کند و باعث لق شدن دندان‌ها شود. سایر علائم بیماری لثه عبارتند از:

• لثه‌های حساس، قرمز، دردناک یا متورم
• لثه‌هایی که در حین مسواک زدن خونریزی می‌کنند
• تحلیل رفتن لثه
• تغییر در نحوه قرار گرفتن دندان‌ها با هم

هر فردی که متوجه علائم بیماری لثه می‌شود باید در اسرع وقت به دندانپزشک مراجعه کند. تشخیص و درمان به موقع می‌تواند از افتادن دندان جلوگیری کند.

بارداری:

افزایش سطح استروژن و پروژسترون در دوران بارداری می‌تواند بر استخوان‌ها و بافت‌های دهان تأثیر بگذارد. داشتن تعداد بیشتری از این هورمون‌ها می‌تواند پریودنتیوم را تغییر دهد، که مجموعه ای از استخوان‌ها و رباط‌هایی است که از دندان‌ها حمایت می‌کنند و آنها را در جای خود نگه می‌دارند. هنگامی که پریودنتیم تحت تأثیر قرار می‌گیرد، یک یا چند دندان ممکن است احساس لق شدن داشته باشند.

به‌طور کلی تغییرات در این قسمت از بدن معمولاً پس از بارداری برطرف می‌شود و جای نگرانی نیست. با این حال، هرکسی که در دوران بارداری درد یا لق شدن دندان‌ها را تجربه می‌کند باید با دندانپزشک تماس بگیرد تا بیماری لثه و سایر مشکلات سلامت دهان را رد کند. لازم است ذکر شود طبق گفته انجمن دندانپزشکی آمریکا و کنگره متخصصان زنان و زایمان آمریکا، انجام معاینات، تمیز کردن و اشعه ایکس دندان برای افراد باردار بی خطر است. در واقع، به دلیل ارتباط احتمالی بین بیماری لثه و زایمان زودرس، افراد باردار باید به‌طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنند.

آسیب به دندان:

دندان‌های سالم قوی هستند، اما صدمه ناشی از ضربه به صورت یا تصادف وسیله نقلیه و … می‌تواند به دندان‌ها و بافت اطراف آسیب برساند که نتیجه آن ممکن است لق شدن دندان در بزرگسالان را به دنبال داشته باشد. همچنین، فشردن دندان‌ها در مواقع استرس یا ساییدن آنها در شب می‌تواند بافت‌ها را فرسوده و دندان‌ها را شل کند. بسیاری از مردم از عادات فشردن یا ساییدن دندان‌هایشان تا زمانی که منجر به درد فک شود بی اطلاع هستند. دندانپزشک ممکن است بتواند مشکل را قبل از آسیب دائمی دندان‌ها تشخیص دهد.

هر کسی که مشکوک است ضربه ای به دندان‌هایش آسیب زده‌است، باید در اسرع وقت به دندانپزشک مراجعه کند. به عنوان مثال صدمات ورزشی، تصادفات و زمین‌خوردن می‌تواند باعث آسیب به دندان شود.

پوکی استخوان:

پوکی استخوان عارضه‌ای است که باعث ضعیف شدن استخوان‌ها و متخلخل شدن آن‌ها می‌شود. در نتیجه، حتی ضربه‌های جزئی نیز می‌تواند منجر به شکستگی استخوان شود. اگرچه پوکی استخوان معمولاً ستون فقرات، لگن و مچ دست را درگیر می‌کند، اما می‌تواند به استخوان‌های فک که از دندان‌ها حمایت می‌کنند نیز آسیب برساند. اگر استخوان‌های فک تراکم کمتری داشته باشند، ممکن است دندان‌ها لق شده و بیفتند.

مؤسسه ملی بهداشت (NIH) همچنین ارتباط احتمالی بین از دست دادن استخوان و افزایش خطر بیماری لثه را گزارش می‌دهد.

برخی از داروهایی که پوکی استخوان را درمان می‌کنند، می‌توانند باعث مشکلات سلامتی دندان شوند، در موارد نادر، داروهایی به نام بیس فسفونات‌ها که به درمان از دست دادن استخوان کمک می‌کنند می‌توانند منجر به لق شدن دندان‌ها شوند که این بیماری به عنوان استتئونکروز فک شناخته می‌شود. تروما و روش‌های جراحی مانند کشیدن دندان نیز می‌تواند باعث پوکی استخوان شود.

حال فردی که دچار این بیماری شده‌است باید در مورد داروهای پوکی استخوان و عوارض جانبی خود با پزشک مشورت کند. آنها همچنین باید به‌طور مرتب در مورد نیازهای دندانی خود با دندانپزشک صحبت کنند. ممکن است دندانپزشکان جراحی تهاجمی را توصیه نکنند. با این حال، اقدامات دندانپزشکی جزئی ممکن است مفید باشد.

جمع‌بندی :

در این مقاله متوجه شدیم که لق شدن دندان در بزرگسالی ممگن است هشدار دهنده باشد. عوامل لق شدن دندان در بزرگسالی می‌تواند ناشی از ضربه یا آسیب به دندان باشد و یا نشان دهنده ی بیماری‌های زمینه ای همچون بیماری لثه و پوکی استخوان و همین‌طور متوجه شدیم که گاهی ممکن است بر اثر بارداری نیز دندان‌ها لق شود. درمان لق شدن دندان به علت آن بستگی دارد. فرد باید مطمئن شود که روش‌های بهداشت دهان و دندان مؤثری دارد و به‌طور مرتب برای معاینه به دندانپزشک مراجعه می‌کند.

خونریزی لثه شایع‌ترین علامت بیماری لثه است. اما همچنین می‌تواند به مشکلات سلامتی دیگری نیز اشاره کند. خونریزی گاه به گاه از لثه‌ها می‌تواند ناشی از مسواک زدن بیش از حد شدید دندان‌ها یا استفاده از پروتزهایی باشد که به درستی روی آنها قرار نمی‌گیرند. خونریزی مکرر لثه همچنین می‌تواند نشان دهنده بیماری‌های جدی تر باشد، از جمله :

• پریودنتیت (شکل پیشرفته بیماری لثه)
• لوسمی (سرطان خون)
• کمبود ویتامین
• کمبود سلول‌های لخته کننده (پلاکت‌ها)

شرایط دندانی که می‌تواند باعث خونریزی لثه شود :

مسائل مربوط به مراقبت از دندان علت اصلی خونریزی لثه است. ژنژیویت (التهاب لثه) و پریودنتیت لثه‌های شما را حساس و مستعد خونریزی می‌کند.

التهاب لثه:

اکثر مردم زمانی که پلاک برای مدت طولانی روی خطوط لثه باقی می‌ماند، دچار التهاب لثه می‌شوند. پلاک به ذرات و باکتری‌هایی اشاره دارد که به دندان شما می‌چسبند. مسواک زدن پلاک‌ها را از بین می‌برد و از ایجاد حفره (پوسیدگی دندان) جلوگیری می‌کند. اما اگر به درستی مسواک نزنید و نخ دندان نکشید، ممکن است پلاک روی خط لثه شما باقی بماند. اگر پلاک‌ها برداشته نشود، می‌توانند به جرم دندان سخت شوند که خونریزی را افزایش می‌دهد. تجمع پلاک در نزدیکی لثه‌ها نیز می‌تواند باعث التهاب لثه شود.

علائم التهاب لثه عبارتند از:

• لثه‌های پف کرده
• درد در دهان و اطراف لثه‌ها
• خونریزی لثه‌ها

پريودنتيت :

بیماری پریودنتال (پریودنتیت) ممکن است زمانی رخ دهد که التهاب لثه پیشرفته شود. بیماری پریودنتال عفونت لثه، استخوان فک و بافت‌های حمایتی است که دندان‌ها و لثه‌ها را به هم متصل می‌کنند. پریودنتیت می‌تواند باعث لق شدن یا افتادن دندان‌ها شود.

کمبود ویتامین‌ها

از دیگر علل خونریزی لثه هنگام مسواک زدن می‌توان به گمبود ویتامین‌ها اشاره کرد. کمبود ویتامین C و ویتامین K نیز می‌تواند باعث خونریزی راحت لثه‌ها شود. اگر خونریزی لثه دارید که ناشی از مراقبت نامناسب از دندان نیست، از پزشک خود بخواهید سطح ویتامین C و K شما را بررسی کند. همچنین، از رژیم غذایی حاوی هر دو ماده مغذی پیروی کنید تا مطمئن شوید ویتامین‌های مورد نیاز برای سالم ماندن را دریافت می‌کنید.

هموفیلی یا بیماری فون ویلبرند:

اگر هنگام بریدگی کوچک یا انجام کار دندانپزشکی خونریزی لثه یا خونریزی شدید دارید، ممکن است نشانه اختلالی مانند هموفیلی یا بیماری فون ویلبراند باشد. با این شرایط، خون شما به درستی لخته نمی‌شود، بنابراین ممکن است خونریزی لثه داشته باشید.

اسکوروی ( Scurvy ) :

 این یک بیماری نادر است، اما کمبود شدید ویتامین C در بدن شما می‌تواند منجر به اسکوربوت شود، کخ نوعی بیماری مربوط به تغذیه نامناسب است. این بیماری می‌تواند شما را ضعیف کند، باعث کم خونی شود و منجر به خونریزی زیاد لثه گردد. خونریزی لثه یکی از علائم معمول اسکوربوت است.

ترومبوسيتوپنی ( Thrombocytopenia ) :

اگر هنگام مسواک زدن لثه‌هایتان خونریزی کند و به خودی خود متوقف نشود، ممکن است لثه‌هایتان تحریک شده یا دچار ترومبوسیتوپنی شده باشید. اگر این عارضه را دارید، ممکن است بدن شما پلاکت کافی برای تشکیل لخته خون نداشته باشد که این می‌تواند منجر به خونریزی بیش از حد در قسمت‌های مختلف بدن از جمله لثه شود.

دیگر دلایل خونریزی لثه به هنگام مسواک زدن :

افرادی که از دندان مصنوعی استفاده می‌کنند نیز ممکن است گاهی اوقات دچار خونریزی لثه شوند. زمانی که پروتزها خیلی سفت قرار می‌گیرند، این احتمال بیشتر است. اگر دندان مصنوعی یا سایر وسایل دهان باعث خونریزی لثه شما می‌شود، با دندانپزشک یا ارتودنتیست خود صحبت کنید. آنها ممکن است نیاز به برداشت‌های جدید برای جلوگیری از خونریزی لثه باشد. بارداری معمولاً باعث خونریزی لثه می‌شود. تغییرات هورمونی که در دوران بارداری رخ می‌دهد می‌تواند باعث حساس شدن لثه‌ها و در نتیجه خونریزی شود.

اختلالات خونریزی مانند هموفیلی و سرطان خون نیز می‌تواند خطر خونریزی لثه را افزایش دهد. اگر از داروهای رقیق کننده خون استفاده کنید، ممکن است لثه‌های شما بیشتر خونریزی کند. داروهای این دسته شامل وارفارین، آسپرین و هپارین است.

درمان خونریزی لثه:

بهداشت خوب دندان اولین گام برای کنترل خونریزی لثه است. برای تمیز کردن حرفه ای دو بار در سال به دندانپزشک خود مراجعه کنید. دندانپزشک شما به شما اطلاع می‌دهد که آیا دچار التهاب لثه هستید و نحوه صحیح مسواک زدن دندان‌ها را به شما آموزش می‌دهد. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن صحیح می‌تواند پلاک را از خط لثه شما پاک کند و خطر ابتلا به بیماری پریودنتال را کاهش دهد.

همچنین ممکن است دندانپزشک شما نحوه استفاده از دهانشویه ضد عفونی کننده را برای به حداقل رساندن پلاک ایجاد شده در دهان به شما نشان دهد. و شستشوی آب نمک گرم می‌تواند به تسکین لثه‌های متورم که به راحتی خونریزی می‌کنند کمک کند. لازم است بدانید برای جلوگیری از خونریزی لثه بهتر است تا از یک مسواک نرم استفاده کنید. چرا که وقتی لثه‌های شما ملتهب است اگر موهای بر روی مسواک سخت باشد خونریزی و التهاب را تشدید می‌کند. همچنین می‌توانید از مسواک برقی استفاده کنید. سر مسواک‌های مخصوص طراحی شده روی این مسواک‌ها به شما کمک می‌کند خط لثه خود را راحت تر از مسواک دستی تمیز کنید.

جمع‌بندی :

در حالی که خونریزی لثه شایع‌ترین علامت مشکلات دندانی است، ممکن است مسائل دیگری علت آن باشد. بهتر است تا هر چند مدت یک قرار ملاقات با دندانپزشک خود داشته باشد و به‌طور مرتب لثه‌های خود را چک کنید.

با تشکر از شما که وقت ارزشمندتان را در اختیار ما گذاشتید و به مطالعه این مقاله پرداختید.

اگر لثه‌های شما در حال عقب‌نشینی هستند، ممکن است دندانپزشک پیوند لثه را توصیه کند. فرورفتگی لثه، ریشه دندان‌های شما را آشکار می‌کند. این می‌تواند سبب شود تا سطح ریشه دندان شما بیشتر در معرض پوسیدگی قرار گیرد و همچنین حساسیت و مستعد ساییدگی بیشتری داشته باشد. پیوند لثه که به عنوان gingival graft نیز شناخته می‌شود، می‌تواند لثه‌ها را اصلاح کند. دندانپزشک شما ممکن است شما را برای انجام این عمل جراحی ساده به پریودنتیست یا متخصص لثه ارجاع دهد.

در پیوند لثه، پریودنتیست یا متخصص لثه شما ابتدا یک تکه بافت را از سقف دهان یا از بافت سالم مجاور جدا می‌کند. سپس آن را به ناحیه ای که لثه‌های شما فرسوده شده‌است وصل می‌کنند. این روش نسبتاً سریع است و شما می‌توانید به محض انجام آن، محل بیمارستان یا درمانگاه را ترک کنید.

با ادامه مقاله همراه باشید تا به شما چگونگی عمل و نکاتی که باید برای بهبودی رعایت کنید را توضیج دهیم.

چگونه برای پیوند لثه آماده شویم؟

سه نوع پیوند لثه وجود دارد:

• پیوند آزاد لثه
• پیوند بافت همبند
• پیوند پدیکول ( جانبی )

قبل از عمل پیوند لثه پریودنتیست این گزینه‌ها را با شما در میان می‌گذارد و بر اساس نیازهای فردی شما توصیه‌های خود را ارائه می‌دهد. هنگامی که تصمیم به انجام هر یک از اینها گرفتید لازم است بدانید، مجبور نیستید تا رژیم غذایی خود را تغییر دهید بلکه فقط نیاز است تا در روز انجام پیوند لثه حضور داسته باشید تا پریودنتیست این عمل را برای شما به خوبی انجام دهند. لازم است بدانید به دلیل اینکه بعد از عمل به شما داروهایی مسکن داده می‌شود بهتر است رانندگی نکنید و حتماً با یک همراه از محل خارج شوید.

در طول عمل چه انتظاری می‌توان داشت؟

وقتی که به محل انجام عمل رسیدید پزشکان و پرستاران شما را به اتاق عمل همراهی می‌کنند. لازم است بدانید که برای انجام پیوند لثه از بی‌حسی موضعی برای بی‌حس کردن ناحیه ای که قرار است پیوند انجام گیرد استفاده می‌شود. در موارد نادر، پریودنتیست شما ممکن است به شما اجازه بیهوشی عمومی بدهد تا بتوانید در حین عمل بیهوش شوید. این معمولاً به دلیل خطراتی که با بیهوشی عمومی همراه است، توصیه نمی‌شود.

بسته به نیاز فردی شما، پریودنتیست یکی از موارد زیر را انجام می‌دهد:

پیوند آزاد لثه:

پریودنتیست شما یک تکه کوچک از بافت سقف دهان شما را برمی‌دارد و آن را به ناحیه ای که به بافت لثه نیاز دارد بخیه می‌زند. اگر لثه‌های شما نازک هستند و برای جلوگیری از رکود بیشتر نیاز به بافت اضافی دارند، احتمالاً این نوع پیوند را دریافت خواهید کرد.

پیوند بافت همبند:

به‌طور کلی این روش، رایج‌ترین نوع پیوند لثه شناخته می‌شود. در این نوع از عمل پریودنتیست شما فلپ کوچکی را در سقف دهان شما باز می‌کند و یک تکه بافت همبند را از زیر لایه بالایی بافت برمی‌دارد و آنها این بافت را به ناحیه ای که نیاز به بافت لثه دارد بخیه می‌زنند.

پیوند پدیکول:

پریودنتیست شما یک فلپ بافتی از ناحیه ای درست در کنار فرورفتگی لثه ایجاد کرده و از فلپ برای پوشاندن ناحیه بافت لثه در حال عقب‌نشینی استفاده می‌کند. در این روش، بافت لثه به جای برداشته شدن از قسمت دیگری از دهان، با بافت موضعی روی فرورفتگی منتقل می‌شود. این نوع پیوند معمولاً موفق‌ترین نوع پیوند لثه می‌باشد زیرا جریان خون را در هیچ بخشی از دهان شما قطع نمی‌کند. برای انجام این کار، به مقدار زیادی بافت لثه در نواحی اطراف فرورفتگی لثه خود نیاز دارید.

لازم است ذکر شود، این روش تایم زیادی را از شما نمی‌گیرد و پس از اینکه پریودنتیست شما بخیه زدن را تمام کند احتمالاً از شما بخواهد تا دهان خود را با دهانشویه ضد باکتریایی بشویید.

دوزان نقاهت بعد از پیوند لثه :

مدت کوتاهی پس از انجام عمل می‌توانید به خانه بروید. پریودنتیست شما ممکن است از شما بخواهد که یک یا دو ساعت منتظر بمانید، اگر بخواهد شما را مشاهده کند تا مطمئن شود مشکلی در پیوند وجود ندارد. در طول یک یا دو هفته اول بهبودی، سعی کنید غذاهای نرم و سرد بخورید تا مطمئن شوید که به پیوند آسیب نرسانید. شما نباید غذاهای سفت یا داغی که می‌توانند باعث سوزاندن یا تحریک پیوند شوند، مصرف کنید. غذاهای خوب برای دوره نقاهت شامل موارد زیر است:

• تخم مرغ مخصوصاً آب‌پز شده
• ماست
• سبزیجاتی که پخته شده تا نرم شوند
• پنیر
• بستنی
• مواد غذایی ژلاتینی

پریودنتیست شما احتمالاً توصیه می‌کند که برای چند هفته از دهانشویه ضد میکروبی برای جلوگیری از عفونت، تجمع پلاک روی دندان‌ها یا مشکلات پیوند استفاده کنید. بهتر است تا زمانی که پزشکتان احازه مسواک و نخ دندان در ناحیه پیوند خورده را نداده‌است این کار را انجام ندهید. مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن قبل از بهبود ناحیه می‌تواند زخم را باز کند یا باعث عفونت شود. اگر با هر گونه درد یا ناراحتی دست و پنجه نرم می‌کنید، داروهای مسکن بدون نسخه مانند ناپروکسن (Aleve) ممکن است دردتان را کمتر کند.

در دوران نقاهت تا زمانی که پزشکتان به شما بگوید که انجام آنها خوب است، ورزش و یا فعالیت‌های شدید انجام ندهید.

آیا پیوند لثه عوارض دارد؟

به‌طور کلی عوارض پیوند لثه نادر است به عنوان مثال ممکن است در ناحیه عمل عفونت ایجاد شود، اما اگر متوجه تراوش یا خونریزی غیرمنتظره در اطراف محل پیوند شدید، فوراً به پزشک مراجعه کنید. در موارد نادر، بافت پیوند ممکن است به درستی با محل پیوند سازگار نشود. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است لازم شود تا این روش را دوباره انجام دهید. ممکن است از نحوه ظاهر پیوند پس از بهبود کامل خوشتان نیاید. اگر چنین است، با پریودنتیست خود در مورد جراحی لثه (تغییر شکل بافت لثه) صحبت کنید. آنها ممکن است بتوانند بافت را اصلاح کنند تا برای شما دلپذیرتر به نظر برسد.

و در انتها…

شما باید در عرض یک تا دو هفته از پیوند لثه به‌طور کامل بهبود پیدا کنید. یک هفته یا بیشتر پس از عمل باید یک قرار ملاقات بعدی با پریودنتیست خود تعیین کنید تا مطمئن شوند که شما به درستی بهبود یافته‌اید و پیوند موفق است. بعد از حدود دو هفته، باید بتوانید دوباره مسواک بزنید و نخ دندان بکشید. بهبود کامل ناحیه پیوند ممکن است یک ماه یا بیشتر طول بکشد، بسته به سلامت کلی شما و میزان مراقبت از دهان خود در طول دوره بهبودی.

با تشکر از شما که وقت ارزشمندتان را در اختیار ما گذاشتید و به مطالعه این مقاله پرداختید.

احتمالاً برای شما هم پیش آمده باشد که درون دهانتان آفت زده باشد. در این مقاله قرار است تا به هم به دلایل ایجاد آفت دهان بپردازیم و به‌طور کامل این موضوع را برایتان شرح دهیم.

آفت دهان زخم‌های کم عمق کوچکی هستند که در مخاط دهان ایجاد می‌شوند. اصطلاح پزشکی برای آفت‌ها “زخم آفتی” است. زخم‌های دهانی به صورت زخم‌های سفید تا زرد شروع می‌شوند که با قرمزی احاطه شده‌اند. آنها معمولاً بسیار کوچک هستند (کمتر از 1 میلی‌متر) اما ممکن است قطر آنها به ½ تا 1 اینچ برسد. آفت می‌تواند دردناک باشد و اغلب غذا خوردن و صحبت کردن را ناراحت می‌کند. دو نوع آفت وجود دارد:

•         آفت‌های ساده:

این زخم‌ها ممکن است سه یا چهار بار در سال ظاهر شوند و تا یک هفته ادامه داشته باشند. هر کسی ممکن است به آفت مبتلا شود اما معمولاً در افراد بین 10 تا 20 سال رخ می‌دهد.

•         آفت‌های پیچیده:

 این زخم‌ها کمتر شایع هستند و بیشتر در افرادی که قبلاً آن‌ها را داشته‌اند، رخ می‌دهند.

دلایل ایجاد آفت دهان :

به‌طور کلی علت دقیق اکثر آفت‌ها ناشناخته است. تصور می‌شود که استرس یا آسیب جزئی در داخل دهان عامل ایجاد آفت‌های ساده است. برخی غذاها از جمله مرکبات یا میوه‌ها و سبزیجات اسیدی (مانند لیمو، پرتقال، آناناس، سیب، انجیر، گوجه‌فرنگی، توت‌فرنگی) می‌توانند باعث ایجاد آفت شوند یا مشکل را بدتر کنند. استفاده از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، مانند ایبوپروفن (Advil®، Motrin®)، یکی دیگر از دلایل شایع است. همچنین گاهی اوقات یک سطح دندان تیز یا وسایل دندانپزشکی، مانند بریس یا پروتزهای نامناسب، ممکن است باعث ایجاد زخم شود.

برخی از موارد آفت پیچیده در بیماران مبتلا به بیماری‌های سیستم ایمنی دیده می‌شود. این بیماری‌ها شامل لوپوس، بیماری بهجت، بیماری‌های التهابی روده (شامل بیماری سلیاک، کولیت اولسراتیو و بیماری کرون) و ایدز می‌شود. آفت دهان همچنین در بیماران مبتلا به مشکلات تغذیه ای مانند کمبود ویتامین B-12، روی، اسید فولیک یا آهن دیده می‌شود.

از دیگر دلایل ایجاد آفت دهان بیماری آنمی یا کم خونی است که در این بیماری :

• علائم زمانی اتفاق می‌افتد که گلبول‌های قرمز خون شما به قدری کاهش یافته، آسیب دیده یا مختل شده‌اند که در انتقال اکسیژن کافی به سراسر بدن با مشکل مواجه می‌شوید.
• علائم شامل رنگ پریدگی، سردی پوست، رنگ پریدگی لثه‌ها، سرگیجه، سبکی سر، خستگی، افزایش یا کاهش فشار خون و تپش قلب یا تپش قلب است.
• کم خونی علل زیادی دارد و ممکن است به سرعت (مثل بعد از جراحت یا جراحی) یا در مدت طولانی رخ دهد

علائم آفت دهان چیست؟

در صورتی که موارد زیر را داشته باشید ممکن است دچار آفت شوید

• تشکیل زخم یا زخمهای دردناک در داخل دهان و روی زبان، کام نرم (قسمت پشت سقف دهان) یا داخل گونه‌ها.
• احساس گزگز یا سوزش قبل از ظاهر شدن زخم‌ها.
• زخم‌هایی گرد در دهان شما به رنگ‌های ، سفید یا خاکستری، با لبه یا حاشیه قرمز.

در حملات شدید، ممکن است موارد زیر را نیز تجربه کنید:

• تب
• سستی جسمانی
• تورم غدد لنفاوی

آیا تبخال همان آفت است؟

پاسخ این سؤال خیر است. اگرچه این زخم‌ها اغلب با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند، اما این‌ها یکی نیستند. لازم است بدانید تبخال که به آن تاول‌های تب یا هرپس سیمپلکس نوع 1 نیز می‌گویند، گروهی از تاول‌های دردناک و پر از مایع هستند. تبخال ناشی از ویروس است و بسیار مسری است. اما از دلایل ایجاد آفت در دهان چون عفونت‌ها نقشی ندارند بنابر این مسری نیستند. همچنین، زخم‌های سرد معمولاً در خارج از دهان ظاهر می‌شوند؛ معمولاً زیر بینی، اطراف لب‌ها یا زیر چانه، در حالی که آفت‌ها در داخل دهان ایجاد می‌شوند.

آفت دهان چگونه درمان می‌شود؟

درد ناشی از آفت معمولاً در عرض چند روز کاهش می‌یابد و زخم‌ها معمولاً بدون درمان در حدود یک یا دو هفته بهبود می‌یابند. زخم‌هایی که بزرگ، دردناک هستند یا قبل از ظاهر شدن زخم‌های جدید بهبود نمی‌یابند، ممکن است با دهان‌شویه‌های آنتی‌باکتریال تجویزی، پماد کورتیکواستروئیدی یا محلول‌های تجویزی یا بدون نسخه برای کاهش درد و سوزش درمان شوند.

آیا می‌توان از بروز آفت پیشگیری کرد؟

اگرچه هیچ درمانی برای آفت‌های دهان وجود ندارد و اغلب عود می‌کنند، ممکن است بتوانید تعداد آن‌ها را کاهش دهید:

شما می‌توانید برای کاهش بروز زخم‌های دهان(آفت دهان) اقداماتی انجام دهید. به عنوان مثال اجتناب از غذاهایی که دهان شما را تحریک می‌کند می‌تواند مفید باشدکه این شامل میوه‌های اسیدی مانند آناناس، گریپ فروت، پرتقال یا لیمو و همچنین آجیل، چیپس یا هر چیز تند می‌شود.

در عوض، غلات کامل و میوه‌ها و سبزیجات قلیایی (غیر اسیدی) را انتخاب کنید. یک رژیم غذایی سالم و متعادل داشته باشید و روزانه یک مولتی ویتامین مصرف کنید.

سعی کنید هنگام جویدن غذا از صحبت کردن خودداری کنید تا نیش‌های تصادفی را کاهش دهید. کاهش استرس و رعایت بهداشت دهان و دندان با استفاده از نخ دندان روزانه و مسواک زدن بعد از غذا نیز ممکن است کمک کننده باشد. در نهایت، خواب و استراحت کافی داشته باشید. این نه تنها از زخم‌های دهان جلوگیری می‌کند، بلکه از بسیاری از بیماری‌ها نیز جلوگیری می‌کند.

برخی از افراد اجتناب از مسواک‌های نرم و دهانشویه‌های حاوی سدیم لوریل سولفات را نیز مفید می‌دانند. دندانپزشک شما می‌تواند برای پوشاندن دستگاه‌های دندانی یا ارتودنسی دهان که لبه‌های تیز دارند به شما موم بدهد.

در صورت داشتن موارد زیر باید با پزشک یا دندانپزشک خود تماس بگیرید:

• زخم‌های غیرمعمول بزرگ
• زخم‌هایی که در حال گسترش هستند.
• زخم‌هایی که سه هفته یا بیشتر طول بکشد.
• درد غیرقابل تحمل علیرغم پرهیز از غذاهای محرک و مصرف داروهای مسکن بدون نسخه.
• مشکل در نوشیدن مایعات کافی
• تب بالا همراه با ظاهر آفت

جمع‌بندی :

آفت دهان از بیماری‌های شایعی است که بسیاری از افراد را در برهه ای از زندگی تحت تأثیر قرار می‌دهد. این زخم‌ها می‌توانند روی هر یک از بافت‌های نرم دهان از جمله لب‌ها، گونه‌ها، لثه‌ها، زبان و کف و سقف دهان ظاهر شوند. حتی می‌توانید زخم‌های دهانی روی مری، لوله‌ای که به معده شما می‌رود، ایجاد کنید. آفت‌های دهان که شامل آفت‌های شانکر می‌شوند، معمولاً یک تحریک جزئی هستند و تنها یک یا دو هفته طول می‌کشند. با این حال، در برخی موارد، آنها می‌توانند سرطان دهان یا عفونت ناشی از یک ویروس مانند هرپس سیمپلکس را نشان دهند.

با تشکر از شما که وقت ارزشمندتان را در اختیار ما گذاشتید و به مطالعه این مقاله پرداختید.

در این مطللب قصد داریم در مورد انتخاب خمیر دندان و مسواک مناسب بحث کنیم. مهم ترین نکته در مورد انتخاب مسواک این است که غیر از ظاهر و فرم های خاصی که دارند بیشتر مقاومت موی مسواک می باشد. به طور کلی مسواک ها به سه دسته تقسیم بندی می گردند اعم از Hard-Medium-Soft یا به عبارتی موهای سفت- موهای متوسط یا نسبتا نرم- موهای نرم دارند. برای انتخاب مسواک خود باید از بین این گزینه ها انتخاب کنیم.
بهترین گزینه ای که می توان انتخاب کرد مسواک Soft یا نرم می باشد چون موهای آن نرم بوده که باعث می شود ضربه کمتری به لثه ی ما برخورد کند و آسیبی هنگام مسواک زدن وارد نگردد و همچنین قسمت مینای دندان های ما یا قسمت طوق دندان های ما که مینای بسیار نازکی دارد با مرور زمان با مسواک زدن با مسواک های سفت یا متوسط باعث خورده شدن آن بخش گشته و نیز یک حساسیت دندانی برای ما به دنبال دارد. پس هنگام مراجعه به داروخانه برای خرید و تهیه مسواک قبل از انتخاب برند خود مهم ترین نکته ای که باید توجه کنیم نوع مسواک می باشد که Soft یا نرم باشد.
نکته ی بعدی که در خرید مسواک باید اذعان کرد مبحث سایز و اندازه سر مسواک می باشد. سایز سر مسواک نیز از سه حالت بزرگ- متوسط- کوچک تشکیل شده است. باید با توجه و متناسب با فضای دهان خود از بین این سه مدل انتخاب کنید. اگر بزرگتر از حد معمول دهان خود تهیه کنید مسواک زدن دندان های انتهایی بسیار سخت می گردد و یا اگر کوچکتر از حالت نرمال تهیه کنید باعث می شود زمان مسواک زدن خود را طولانی تر گردیده و نیز عمر مسواک کوتاه تر می شود. نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که موی دندان به شدت مهم تر از برند مسواک می باشد.
دیگر نکته ی حائز اهمیت در مورد طول عمر مسواک می باشد یعنی اگر ما یک مسواکی داریم که 5 سال از آن مراقبت کردیم آن مسواک دیگر برای ما مفید نخواهد بود چون به مرور زمان فرم موهای مسواک عوض می گردد و کارآیی آنان پایین خواهد آمد و همچنین به مرور زمان یک سری میکروارگانیزم هایی برروی این مسواک قرار خواهند گرفت به جای اینکه دهان شما را تمییز کنند به داخل دهان شما وارد شده و باعث پوسیدگی ها و بیماری هایی برای فرد ایجاد می کند. نکته ی دیگر در مورد موهای مسواک و نرمی که آنان دارند ممکن است این سوال را در ذهن شما ایجاد کنند که هر چقد موی مسواک قدرتش بیشتر باشد و سفت تر باشد دندان های شما را بیشتر سفید می کند؟ برای پاسخ به این سوال با یک مثال به سمت جواب خواهیم رفت، به طور مثال تصور کنید یک ظرف تفلون و یک سیم اسکاج بسیار ضخیم و زبر دارید. حال اگر شما بخواهید با این اسکاج این ظرف تفلون را تمییز کنید مطئنا تفلون کارآیی خود را از دست خواهد داد. در مورد مسواک Hard یا سفت همینگونه است چرا که به جای اینکه تقش تمیز کننده گی داشته باشد آنچنان مینای دندان را تخریب و نیز سایش ایجاد می کند که عملا کارآیی مینای دندان از بین خواهد رفت، حساسیت دندانی برای شما ایجاد خواهد کرد، پوسیدگی های ثانویه ایجاد می کند و علاوه بر این ها درد بسیار زیادی نیز به مرور زمان به شما تحمیل خواهد کرد.
حال به سراغ مهم ترین پارامتر های انتخاب یک خمیر دندان خوب و مناسب می رویم. سوالی که ممکن است گوشه ی ذهن شما را درگیر کرده باشد مبحث خمیر دندان های سفید کننده می باشد و گاها این سوال پرسیده می شود که “آیا این خمیر دندان های سفید کننده را استفاده کنیم ؟ کدامین برند؟” برای پاسخ باید گفت که به دور از نام برند، خمیر دندان ها کلا به دو دسته تقسیم بندی می گردند که از قبیل خمیر دندان های معمولی – خمیر دندان های سفید کننده.
اگر مشکل خاصی از بابت رنگ دندان های خود ندارید می توانید از خمیر دندان های معمولی که همه ی مواد داخل آنان از جمله ضد پوسیدگی، ضد التهاب و… که بر روی خمیر دندان ها قرار داده شده که با یک مطالعه ساده به نتیجه برسید و استفاده کنید.
در نوع دوم یعنی خمیر دندان های سفید کننده ما دو نوع خمیر دندان سفید کننده داریم. یک سری خمیر دندان های سفید کننده فیزیکی هستند که دانه های ریز بر روی آنان بوده و رنگ دانه هایی که روی دندان قرار داره با سایشی که ایجاد می کنند باعث می گردد آن رنگدانه ها به مرور زمان از بین برود ولی نقطه ضعف این مورد در حضور دانه هایی که روی رنگدانه ها بزرگ هستند و نیز روی دندان ها ساییده می شوند اگر بخواهیم به طور روزانه از آنان استفاده کنیم بعد از یک مدت حساسیت دندانی ایجاد خواهد کرد. پس اگر بر روی خمیر دندان سفید کننده خود مشاهده کردیم که رنگدانه های فیزیکی برروی خمیر دندان می باشد این مدل را باید هفته ایی یک یا دو مرتبه در کنار خمیر دندان های معمولی استفاده کنیم.
در خمیر دندان های سفید کننده نوع دیگری نیز وجود دارد که سفید کننده شیمیایی هستند که به طور شیمیایی باعث سفیدی دندان ها می شوند یعنی کاری با مینای دندان های ما و لکه های ریزی که برروی مینای دندان هستند ندارند. اگر مقدار کمی زردی برروی دندان های ما قرار داشته باشد این خمیر دندان ها به علت کاربرد شیمیایی که دارند و پروسه سایشی نمی باشد می توان به صورت روزانه از آنان استفاده کرد. برای تهیه این نوع خمیر دندان ها می توانید به داروخانه مراجعه کرده و از پزشک داروخانه مشورت گرفته و یا با یک مطالعه ساده و حتی با نوشته ای که برروی آنان با مضمون Daily یا روزانه می باشد به راحتی می توانید از این دسته از خمیر دندان های سفید کننده شیمیایی تهیه و استفاده کنید. اگر این نکته بر روی خمیر دندان های سفید کننده ذکر نشده بود و نوشته ای مبنی بر فیزیکی بر روی آن بود یعنی از دسته خمیر های دندان هایی می باشد که می توانید هفته ای یک مرتبه یا دو مرتبه از آن استفاده کنید.

در این مطلب میخواهیم نحوه صحیح مسواک زدن را بررسی کنیم حال سوالی که ممکن است پیش آید آن است که مسواک زدن مگر فرق دارد؟
مراجعینی بعضا می گویند که روزی دو الی سه بار مسواک می زنند ولی باز هم دندان هایشان پوسیده است یا رنگ آنان زرد می باشد. پس از بررسی های انجام شده مشخص می گردد که ضعف در مدل مسواک زدن می باشد و با سوال از بیمار که ” آیا 4 دقیقه مسواک میزنید؟ ” یا ” آیا تمام سطوح دندان خودتان را مسواک می زنید؟” با پاسخی همچون “واقعا باید 4 دقیقه مسواک زد؟” مواجه می شویم. نکته ای که باید توجه داشت این است که قبل از اینکه مسواک خود را به خمیر دندان آغشته کنید عادت داریم که زیر شیر آب میگیریم و بعد از آن خمیر دندان را اضافه می کنیم. این امر باعث می شود که بعد از 30 ثانیه دهان ما مملوء از کف گردد و احساس کنیم که لحظه پایان رسیدن مسواک زدن ما رسیده است حال اگر مسواک خود را به صورت کاملا خشک به آن خمیر دندان اضافه کنیم با این کار زمان مسواک زدن خود را به دو تا سه دقیقه افزایش پیدا می کند. یک مسواک زدن اصولی باید مابین 4 الی 5 دقیقه به طول انجامد. باید از مسواک زدن خود لذت ببریم مثلا می توانید هنگام مسواک زدن جلوی تلویزیون نشست و آهنگ گوش داد تا زمان برای شما احساس نگردد.
حال نحوه صحیح مسواک زدن به این صورت است که ابتدا باید بدانیم دندان های ما دارای چهار سطح می باشند اعم از سطح بیرونی، سطح داخلی، روی دندان و بین دندان ها است. لازم به یادآوری می باشد که بین دندان ها را نمی توان با مسواک زدن به خوبی تمییز کرد ازینرو می توان به سراغ نخ دندان یا واترجت رفت.
برای مسواک زدن از یک سمت شروع می کنیم و با ایجاد یک زاویه 45 درجه بین دندان و لثه با حرکات چرخشی و لرزشی برای دندان های پایین به سمت بالا و برای دندان های بالایی به سمت پایین شروع می کنیم. سرعت ما باید پایین باشد. سپس روی دندان ها را باید مسواک بزنیم. در مرحله بعد به سراغ سطح داخلی دندان ها می رویم که ممکن است مرحله ی سختی نیز باشد. در این مرحله دست را به صورت عمود گرفته و از داخل به سمت بیرون برای هر دو فک بالایی و پایینی بکشید. نکته ی مهمی که باید در نظر داشت این است که بیشترین ناحیه ای که جرم میگیرد و غدد بزاغی وجود دارد دندان های شش و هفت بالا و پشت دندان های جلویی پایینی می باشند.
اگر فردی دندان هایش بسیار جرم ساز می باشد این ناحیه ها را باید توجه بیشتری نسبت به آنان داشته و زمان بیشتری برای تمیز کردن آنان صرف کند. نکته ی دیگر این است که از حالت مسواک زدن مستقیم سطح بیرونی با سرعت و قدرت و نیز به صورت افقی باید صرف نظر کرد و با حالت چرخشی و آرام نسبت به دندان های جلویی و سطح بیرونی مسواک زدن را انجام داد. دلیل عدم اینگونه مسواک زدن این است که مینای دندان ها بسیار نازک می باشند و با این نوع مسواک زدن با فشاری که با دست وارد می کنیم باعث می گردد مینای دندان از مناطق طوق خورده شود و همچنین باعث حساسیت و در ادامه نیز باعث می شود تا برای ترمیم دندان های خود به دندانپزشک مراجعه کنید.
اگر همین نکات را رعایت فرمایید و روزی سه الی چهار دقیقه مسواک بزنید و نیز صبح یک مرتبه و شب یکبار صورت پذیرد بسیار مفید واقع خواهد شد. نکته ی پایانی اینکه اگر جایی هستید و چیزی میخورید و دسترسی به مسواک زدن را ندارید حداقل دهان خود را کامل با آب بشورید و غرغره کنید تا ضرراین مواد برای دندان های خود را به حداقل برسانید.